Maria d’Aquino – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obraz Fiammetta autorstwa Emmy Sandys | |
Data śmierci | |
---|---|
Przyczyna śmierci | |
Rodzice |
Maria d’Aquino (zm. 1348) – nieślubna córka Roberta I Mądrego, króla Neapolu. W 1336 Maria poznała Giovanniego Boccaccia, który się w niej zakochał. Zmarła w 1348 roku na dżumę podczas czarnej śmierci.
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Jej przyrodnym rodzeństwem byli:
- Karol Andegaweński, książę Kalabrii
- Ludwik
- Helena
- Karol d'Artois, neapolitański szlachcic i urzędnik sądowy
W sztuce
[edytuj | edytuj kod]Maria była często umieszczana w wierszach i prozie Boccaccia pod imieniem Fiammetta lub rzadziej Fiametta (wł.: Płomyk[1]). Pojawiła się w dziełach:
- Filocolo;
- Teseida;
- Filostrato;
- Ninfale d'Ameto;
- Amorosa visione;
- Elegia di Madonna Fiammetta
- Ninfale fiesolano;
- Dekameron;
- Sonnets.
W 1876 roku norweska malarka Emma Sandys stworzyła obraz zatytułowany Fiammetta a w 1878 Dante Gabriel Rossetti namalował obraz Wizja Fiammetty.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Giovanni Boccaccio. [dostęp 2009-06-12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przedmowa. W: Mieczysław Brahmer: Boccaccio, Dekameron. Warszawa: 1984, s. 9.