French
DeutschMarian Radwański – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podpułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1893 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
.png){kind=small}
Marian Bartłomiej Radwański vel Kluska[a] (ur. 23 sierpnia 1893 w Rzeszowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1913 złożył maturę w c. k. II Gimnazjum w Rzeszowie[2]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej c. i k. Armii, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[3]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 47 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, który 10 października 1921 został przemianowany na 6 Pułk Strzelców Podhalańskich z miejscem stałego postoju w Samborze. W tym pułku kontynuował służbę po zakończeniu wojny. 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/1927[4][5]. Z dniem 28 października 1927, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko referenta[6] mobilizacyjnego, a następnie referenta wyszkolenia w Oddziale Ogólnym Sztabu[7]. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 63. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W sierpniu tego roku został przeniesiony służbowo do 10 Dywizji Piechoty w Łodzi na stanowisko szefa sztabu[9][10]. W październiku 1931 został przeniesiony do 45 Pułku Piechoty w Równem na stanowisko dowódcy batalionu[11]. W listopadzie 1933 został przydzielony do Biura Ogólno-Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[12]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13][14]. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Administracji Armii MSWojsk. w Warszawie na stanowisku szefa Wydziału Ogólnego[15].
W 1940 we Francji pełnił służbę w 12 Pułku Piechoty na stanowisku dowódcy I batalionu, a po ewakuacji do Wielkiej Brytanii w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców na stanowisku dowódcy 11 Batalionu Kadrowego Strzelców. W 1941 został skierowany do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, gdzie powierzono mu funkcję szefa sztabu 16 Pułku Piechoty. Później pełnił służbę w Dowództwie Jednostek Terytorialnych Palestyna, Syria i Irak na stanowisku szefa Oddziału Ogólnego[16].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 maja 1921)[17]
- Krzyż Walecznych[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi[14]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 256.
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 97.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 115 z 30 października 1925 roku, s. 621.
- ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 83.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 128, 130.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 298.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 162.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 8.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 377.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 16.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 442.
- ↑ Żaroń 1981 ↓, s. 274.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 992.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1913. Rzeszów: Nakładem funduszu naukowego, 1913.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.