French
DeutschMarian Szretter – Wikipedia, wolna encyklopedia
 aspirant PP | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 stycznia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Formacja |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
.png){kind=small}
Marian Szretter (ur. 8 stycznia 1893 w Żarkach, zm. 1940 w Kalininie) – aspirant Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 8 stycznia 1893 w Żarkach, w ówczesnym powiecie będzińskim guberni piotrkowskiej, w rodzinie Joachima i Zofii ze Świderskich. Absolwent Gimnazjum Chrupczałowskiego w Warszawie. Od 14 lipca 1915 roku żołnierz Legionów Polskich, służył w 6 pułku piechoty, znalazł się w niewoli rosyjskiej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. 15 sierpnia 1928 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 1678. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 13 Pułku Piechoty w Pułtusku[1]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Nadal posiadał przydział w rezerwie do 13 pp[2].
W policji od 1 czerwca 1920 roku. Pełnił służbę w powiecie mławskim (1925), w XI Komisariacie m.st. Warszawy (1928) i w Komendzie Głównej Policji (wrzesień 1939).
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecny Twer) wiosną 1940. Pochowany w Miednoje.
4 października 2007 Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień podkomisarza Policji Państwowej[3]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[4].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[5]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[6][7]
- Brązowy Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Kampanii Wrześniowej - pośmiertnie 1 stycznia 1986[8]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 286, 307.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 48, 436.
- ↑ Decyzja Nr 87 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922 roku, s. 688.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 176.
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, str. 901. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
- Żołnierze Niepodległości : Szretter Marian. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-03-30].