Mario Lorenzo – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pozycja | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kariera seniorska[a] | |||||||||||
| |||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||
|
Mario Lorenzo – piłkarz urugwajski noszący przydomek Mono, obrońca.
Lorenzo razem z klubem CA Peñarol zdobył w 1945 roku tytuł mistrza Urugwaju[1]. Jako piłkarz klubu Peñarol był w kadrze reprezentacji podczas turnieju Copa América 1946, gdzie Urugwaj zajął czwarte miejsce. Lorenzo nie zagrał w żadnym meczu.
Nadal jako gracz klubu Peñarol wziął udział w turnieju Copa América 1947, gdzie Urugwaj zajął trzecie miejsce. Lorenzo zagrał w pięciu meczach – z Kolumbią, Chile (tylko w pierwszej połowie – w przerwie zastąpił go Julio Terra), Boliwią, Paragwajem i Ekwadorem.
Lorenzo od 14 maja 1945 roku do 11 kwietnia 1948 roku rozegrał w reprezentacji Urugwaju 10 meczów i nie zdobył żadnej bramki[2].
Lorenzo grał także w barwach klubu Liverpool Montevideo[3]. Rozegrał też 4 mecze w lidze argentyńskiej w klubie Rosario Central.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910–1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 81–82
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 1900–1950 [online], girasolweb.tripod.com [dostęp 2017-11-25] .
- ↑ Uruguay – Record International Players
- ↑ Liverpool – Historias Negriazules – Montevideo – Uruguay [online], liverpool.deuruguay.com.uy [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-08] .