Mariusz Gorczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mariusz Gorczyński

Imię i nazwisko	Marian Gorczyński
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1933 Warszawa
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1990 Warszawa
Zawód	aktor
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Mariusz Gorczyński, właśc. Marian Gorczyński (ur. 25 marca 1933 w Warszawie, zm. 15 grudnia 1990 tamże^[1]) – polski aktor. Wystąpił w niemal 90 produkcjach ekranowych; filmach, serialach, spektaklach Teatru Telewizji, telewizyjnych programach rozrywkowych, etiudach szkolnych.

W 1945 roku zamieszkał w Legnicy, dokąd przyjechał z Niemiec, w których przebywał razem z ojcem na robotach przymusowych. W 1950 roku mieszkał w Warszawie, gdzie uczył się w technikum mechanicznym. Po roku wyjechał do Bydgoszczy, gdzie do 1953 roku uczęszczał do Państwowej Szkoły Instruktorów Teatrów Ochotniczych^[2]. W 1958 roku ukończył łódzką Państwową Wyższą Szkołę Teatralną.

Zaraz po ukończeniu studiów został zaangażowany do utworzonego w Łodzi teatru 7.15 i występował w nim do 1962 roku^[3], a następnie związał się z kabaretem Lidii Wysockiej Wagabunda^[4]. Od 1965 roku przez dwa lata był aktorem Teatru Klasycznego, gdzie odgrywał przede wszystkim role epizodyczne. W latach 1966–1969 grał u boku Mieczysławy Ćwiklińskiej w przedstawieniu „Drzewa umierają stojąc” podczas objazdu po Polsce w ramach przedsiębiorstwa państwowego Artos^[5]. W tym czasie współpracował z Zespołem Estradowym Wojsk Lotniczych „Eskadra”, później reżyserował programy estradowe dla Stołecznej Estrady^[6]. W 1974 roku został aktorem Teatru Syrena, w którym pracował do 1988 roku, kiedy usunięto go z powodu choroby alkoholowej^[7].

Zmarł 15 grudnia 1990 roku i pochowany na komunalnym cmentarzu Północnym w Warszawie^[8].

• 1956: Koniec nocy – Rysiek Bednarek
• 1957: Król Maciuś I – wyrostek w stolicy; ludożerca (dwie role)
• 1957: Prawdziwy koniec wielkiej wojny – gość na przyjęciu
• 1959: Awantura o Basię – aktor Sokołowski grający królika
• 1959: Inspekcja pana Anatola – bikiniarz
• 1961: Komedianty – aktor
• 1962: Na białym szlaku – żołnierz niemiecki
• 1965: Podziemny front – oficer SS (odcinki 5 i 6)
• 1966: Kochajmy syrenki – Marian Anto, konferansjer i piosenkarz zespołu „Jeździmy z humorkiem”
• 1967: Poczmistrz – porucznik Iwan Osipowicz Riabin
• 1967: Westerplatte – szeregowiec Dominiak rzucający granat
• 1970: Przygody psa Cywila – strażnik przewożący więźniów (odcinek 5)
• 1970: Zapalniczka – Władek, „ślusarz” włamujący się do mieszkania Krawczyka
• 1975: Opadły liście z drzew – „Szczupak”
• 1976-1987: 07 zgłoś się – różne role: kieszonkowiec Edward Gabor (odc. 2), były kieszonkowiec Edward Gabor, szef nielegalnego kasyna Stolarskiego (odc. 13), złodziej Soroka (odc. 15), menel na bazarze (odc. 20), kelner w „Victorii” (odc. 21) oraz dubbing w odc. 1, 11, 13, 14, 16, 19, 20, 21
• 1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka – Zawilec, impresario Orskiej
• 1977: Polskie drogi – Scharfuhrer Emil Michanek (odcinek 11)
• 1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz – Wisiorny, właściciel „kabrioleta”
• 1979: Dyrygent – skrzypek z Warszawy
• 1979: Przyjaciele – sierżant, szef kompanii (odcinek 3)
• 1980: Ciosy – barman w retrospekcji
• 1980: Dom – pijany mężczyzna w lokalu (odcinek 4)
• 1980: Polonia Restituta – rozbrajany oficer niemiecki; japoński delegat na Kongresie Wersalskim (2 role)
• 1980: Zamach stanu
• 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – policjant aresztujący Stefańskiego
• 1982: Polonia Restituta – rozbrajany oficer niemiecki (odcinek 5); japoński delegat na Kongresie Wersalskim (odcinki 5-7)
• 1982: Wielki Szu – kelner w „Victorii”
• 1983: Alternatywy 4 – kolega Anioła chcący pracować w Pewexie
• 1983: Fachowiec – agent policji
• 1983: Katastrofa w Gibraltarze – pułkownik Gralewski-Pankowski, kurier z Polski na Gibraltarze
• 1983: Szaleństwa panny Ewy – mężczyzna tańczący na statku (odcinek 3)
• 1983: Wedle wyroków twoich... – przewodnik wyprowadzający Rachelę z Getta
• 1984: Pan na Żuławach – aptekarz (odcinek 3), urzędnik (odcinek 7)
• 1984: Szaleństwa panny Ewy – mężczyzna tańczący na statku
• 1985: Rośliny trujące – szatniarz w lokalu
• 1985: Temida – posterunkowy na dworcu Warszawa-Wschodnia
• 1986: Dwie wigilie – barman
• 1986: Kryptonim „Turyści” – wywiadowca amerykański
• 1986: Tulipan – stróż wpuszczający ciągnik z węglem (odcinek 6)
• 1986: Wcześnie urodzony – barman
• 1986: Zmiennicy – pijaczek (odcinek 3, 6 i 14)
• 1987: Anioł w szafie – pijaczek
• 1987: Co to konia obchodzi? – pijaczek
• 1987: Rzeka kłamstwa – widz w kinie (odcinek 7)
• 1987: Śmieciarz – Niemiec oblewający zwycięstwo hitlerowców nad Grecją
• 1987: Ballada o Januszku – milicjant
• 1988: Crimen – Rachmet, sługa Bełzeckiego (odcinek 2 i 5)
• 1988: Generał Berling – konduktor radziecki
• 1988: Obywatel Piszczyk – handlarz walutą w pociągu
• 1988: Pięć minut przed gwizdkiem – pijaczek
• 1988: Rodzina Kanderów – urzędnik ministerstwa wręczający Sekule materiały propagandowe (odcinek 5)
• 1989: Goryl, czyli ostatnie zadanie... – wprowadzający Szefa do KC
• 1989: Gorzka miłość – mechanik
• 1989: Gorzka miłość – mechanik (odcinek 4)
• 1989: Janka – członek trupy teatralnej „Bucarro” (odcinek 6)
• 1989: Nocny gość – Uchol
• 1990: Kapitan Conrad
• 1990: Mów mi Rockefeller – kierownik sklepu
• 1991: Pogranicze w ogniu – kelner w kawiarni „Edelweis” (odcinek 22)

• Rafał Dajbor: Jak u Barei, czyli kto to powiedział. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2019. ISBN 978-83-66232-24-2.

• Mariusz Gorczyński w bazie Filmweb
• Mariusz Gorczyński w bazie filmpolski.pl
• Mariusz Gorczyński w bazie IMDb (ang.)
• Mariusz Gorczyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Strona poświęcona aktorowi
• Mariusz Gorczyński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”