Marszałek prymasa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Marszałek prymasa – marszałek nadworny prymasów Polski, w razie nieobecności marszałków koronnego i nadwornego zastępował ich, niosąc wówczas laskę przed królem. Do 1764 roku był zaliczany nieformalnie do urzędników państwowych.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Góralski, Urzędy i godności w dawnej Polsce, Warszawa 1998, s. 65.