Marzyca ruda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marzyca ruda
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

marzyca

Gatunek

marzyca ruda

Nazwa systematyczna
Schoenus ferrugineus L.
Sp. Pl.: 43 (1753)[3]

Marzyca ruda (Schoenus ferrugineus L.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Występuje w Europie[4]. W Polsce gatunek rzadki; największe skupienie stanowisk znajduje się na Wyżynie Lubelskiej[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiatostany
Łodygi
Sztywne, dłuższe od liści, do 30 cm wysokości.
Liście
Pochwy liściowe czerwonokasztanowe, lśniące. Blaszki szczecinowate.
Kwiaty
Zebrane w 2-3, 2-3-kwiatowe, spłaszczone kłosy, te z kolei zebrane w główkę. Podsadka dolnego kłosa ciemnobrunatna z białym rąbkiem. Przysadki ustawione w dwa szeregi, gładkie na grzbiecie. Okwiat złożony z 6 szczecinek, dłuższych od owocu[6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na torfowiskach niskich. Kwitnie w maju i czerwcu. Tworzy swoje własne zbiorowisko, dla którego jest gatunkiem wyróżniającym[7].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Roślina umieszczona na Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)[8] w grupie gatunków wymierających (kategoria zagrożenia E). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię EN (zagrożony)[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-17] (ang.).
  3. Schoenus ferrugineus L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-01-01].
  4. Schoenus ferrugineus ne eMonocot [dostęp 2013-12-12].
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  7. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  8. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.