Materiał quasi-plastyczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Materiał quasi-plastyczny (pozornie-plastyczny) – materiał, który posiada pewne cechy materiału plastycznego, ale nim nie jest^[1].

Przykładem takiego materiału jest fibrobeton. Po dodaniu włókien do kompozytu cementowego nabiera pewnych cech charakteryzujących materiał plastyczny. Nie jest już kruchy i nie pęka tak szybko jak beton zwykły, lecz się odkształca, zachowując przy tym swoją nośność. Jest w stanie przenieść krótkotrwałe przeciążenia bez widocznych uszkodzeń^[1].

Quasi-plastyczność najbardziej uwidacznia się przy porównaniu zależności obciążenie-ugięcie podczas zginania próbki wykonanej z betonu zwykłego i fibrobetonu. Zniszczenie całkowite próbki wykonanej z fibrobetonu następuje po dłuższym czasie, niż w przypadku betonu zwykłego^[1].