Mauro Cantoro – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mauro Cantoro
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Roberto Mauro Cantoro

Data i miejsce urodzenia

1 września 1976
Ramos Mejía

Wzrost

179 cm

Pozycja

defensywny pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1994–2000 CA Vélez Sarsfield 8 (0)
1997 → Atlético de Rafaela (wyp.) (6)
1998 → Universitario de Deportes (wyp.) 30 (13)
1999 → Universitario de Deportes (wyp.) 20 (9)
2000 → Club Blooming (wyp.) 7 (2)
2000 Atlético de Rafaela (3)
2001 Ascoli Calcio 9 (2)
2001–2009 Wisła Kraków 164 (10)
2010 Odra Wodzisław Śląski 12 (0)
2010–2011 Juventud Antoniana 11 (0)
2011 Deportivo Morón 3 (0)
2013 Pacífico FC 36 (7)
2014 Unión Comercio
2014 CA Minero 7 (0)
2015 León Huánuco 5 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1993  Argentyna U-17
Kariera trenerska
Lata Drużyna
Universitario de Deportes (asystent)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Roberto Mauro Cantoro (ur. 1 września 1976 w Ramos Mejía) – argentyński piłkarz występujący na pozycji pomocnika.

Jest wychowankiem argentyńskiego CA Vélez Sarsfield. Z Vélez był wypożyczany do peruwiańskiego Universitario de Deportes, z którym dwa razy zdobył mistrzostwo Peru. Następnie był zawodnikiem argentyńskiego Atlético de Rafaela i włoskiego Ascoli Calcio. Od października 2001 roku do grudnia 2009 roku występował w Wiśle Kraków, z którą pięć razy został mistrzem Polski oraz dwa razy zdobył puchar kraju. Z Wisły przeszedł do Odry Wodzisław Śląski.

Cantoro ma za sobą występy w reprezentacji Argentyny U-17. W 1993 roku wystąpił w jej barwach na Mistrzostwach Ameryki Południowej U-17 w Kolumbii oraz na Mistrzostwach Świata U-17 w Japonii.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

CA Vélez Sársfield (1994–2000)

[edytuj | edytuj kod]

Mauro Cantoro jest wychowankiem klubu CA Vélez Sarsfield. W argentyńskiej Primera A zadebiutował 24 kwietnia 1994 roku w spotkaniu z River Plate. Sezon 1996/97 Cantoro rozpoczął w składzie Vélez Sársfield, występując w pięciu meczach turnieju Apertura ligi argentyńskiej[1].

Wypożyczenie do Atlético de Rafaela

[edytuj | edytuj kod]

Na drugą część sezonu 1996/97 został wypożyczony do występującego w niższej lidze Nacional B klubu Atlético de Rafaela[2]. Grał tam w rozgrywkach grupy mistrzowskiej argentyńskiej drugiej ligi[3]. W ligowym debiucie w barwach Atlético, w meczu przeciwko CA All Boys strzelił bramkę[4]. W sumie, w turnieju Clausura 1997 zdobył sześć goli dla Atlético. W meczu z Central Córdoba strzelił dwie bramki[5]. Zdobył również po bramce w meczach z Morón, Los Andes oraz ponownie z CA All Boys[6][7][8].

Powrót do Vélez

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1997 roku powrócił do zespołu Vélez Sársfield[9]. Nie grał jednak w turnieju Apertura 1997 w pierwszym zespole Vélezu, występował w zespole rezerwowym[1][10].

Wypożyczenie do Universitario

[edytuj | edytuj kod]

W 1998 roku Cantoro trafił do peruwiańskiego klubu Universitario de Deportes, do którego ściągnął go trener Osvaldo Piazza, który w latach 1994–1997 był szkoleniowcem Vélezu Sarsfield[11][12]. Miał tam grać na zasadzie wypożyczenia do czerwca 1998 roku[13]. W swoim ligowym debiucie w barwach Universitario, w meczu pierwszej kolejki turnieju Apertura 1998 ligi peruwiańskiej z Melgar strzelił dwa gole[14]. Argentyczńczyk tak dobrze radził sobie w klubie z Limy, że działacze Universitario już w marcu złożyli wniosek o przedłużenie wypożyczenia Cantoro do grudnia 1998 roku[13]. Cantoro wygrał razem z Universitario turniej Apertura sezonu 1998 ligi peruwiańskiej. Argentyńczyk strzelił 11 bramek dla Universitario w tym turnieju[14]. Przez peruwiańskich dziennikarzy wybrany został najlepszym obcokrajowcem turnieju[15].

Powrót do Vélez i powtórne wypożyczenie do Universitario

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu turnieju wrócił do Vélezu Sarsfield, gdzie zagrał w jednym meczu turnieju Apertura 1998 ligi argentyńskiej[1]. Został jednak powtórnie wypożyczony do Universitario de Deportes, gdzie dokończył sezon 1998. We wrześniu i październiku występował z Universitario na turnieju Copa Merconorte, w którym zdobył trzy bramki w sześciu meczach[16][17]. Turniej Clausura sezonu 1998 ligi peruwiańskiej wygrał zespół Sporting Cristal. W dwumeczu o mistrzostwo Peru lepsze było Universitario i to ono zdobyło tytuł. Cantoro w turnieju Clausura strzelił 2 gole. W sumie, w sezonie 1998 zdobył dla swojego zespołu 13 bramek[14].

Kolejny powrót do Vélez

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku Cantoro powrócił do Vélezu Sársfield i wystąpił w jego barwach w jednym meczu turnieju Clausura sezonu 1998/99 ligi argentyńskiej[1].

Kolejne wypożyczenie do Universitario

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1999 roku Cantoro został po raz kolejny wypożyczony do peruwiańskiego Universitario, na okres pół roku[18]. W sezonie 1999 zajął ze swoją drużyną drugie miejsce w turnieju Clausura. Cantoro zdobył 9 bramek dla klubu z Limy, w turnieju Clausura. Finałowy dwumecz z zespołem Alianza Lima wygrało Universitario, dzięki czemu Cantoro został po raz drugi z rzędu mistrzem Peru[19]. W turnieju Copa Merconorte 1999 Cantoro zdobył jedną bramkę, w czterech meczach[20][21].

Wypożyczenie do Blooming i występy w Copa Libertadores

[edytuj | edytuj kod]

Po okresie gry w Peru Mauro Cantoro przeniósł się do Boliwii, do drużyny Blooming[22]. W turnieju Apertura sezonu 2000 zdobył dla swojej drużyny dwie bramki[23]. Z drużyną Blooming występował również w rozgrywkach Copa Libertadores, gdzie zagrał w sześciu meczach fazy grupowej[24]. Drużyna Blooming zajęła trzecie miejsce w swojej grupie i odpadła z dalszej części rozgrywek Copa Libertadores[25].

Cantoro na treningu Wisły

Atlético de Rafaela (2000)

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2000 roku wygasł kontrakt Cantoro z klubem CA Vélez Sarsfield[26]. Zawodnik postanowił przenieść się do argentyńskiego klubu Atlético de Rafaela, w którym już wcześniej występował. W pierwszym meczu ligowym w barwach nowej drużyny z Olimpo Bahía Blanca zdobył bramkę doprowadzając do wyniku 1:1[27]. W sumie, barwach Atlético strzelił trzy bramki w lidze Nacional B[28].

Ascoli Calcio (2001)

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku Mauro Cantoro przeszedł do włoskiego klubu Ascoli Calcio. W Serie C1 zdobył dwie bramki w dziewięciu meczach[29].

Wisła Kraków (2001–2009)

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2001 roku został zawodnikiem Wisły Kraków. Z Wisłą Kraków pięć razy zdobył mistrzostwo Polski, w sezonach 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2007/08 i 2008/09. Dwukrotnie wywalczył z zespołem "Białej Gwiazdy" Puchar Polski w sezonach 2001/02 i 2002/03. 31 grudnia 2009 wygasł jego kontrakt z krakowskim klubem. Wisła zdecydowała, że nie przedłuży z nim umowy.

Odra Wodzisław (2010)

[edytuj | edytuj kod]

18 stycznia 2010 Cantoro podpisał kontrakt z Odrą Wodzisław[30]. Zawodnik związał się z klubem do końca rundy wiosennej sezonu 2009/10[31].

Powrót do Argentyny

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu 2009/10 Cantoro postanowił powrócić do Argentyny i w sierpniu 2010 roku podpisał kontrakt z klubem Juventud Antoniana, występującym w lidze Torneo Argentino A[32]. W sierpniu 2011 roku Cantoro został zawodnikiem klubu Deportivo Morón, występującago w rozgrywkach Primera B Metropolitana[33].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Mauro Cantoro ma na koncie występy w reprezentacji Argentyny U-17. W 1993 roku występował w jej barwach na Mistrzostwach Ameryki Południowej do lat 17 w Kolumbii[34]. Na mistrzostwach Cantoro zdobył razem z drużyną brązowy medal[35].

W sierpniu 1993 roku reprezentował Argentynę podczas Mistrzostw Świata U-17 w Japonii. Na mistrzostwach wystąpił we dwóch spotkaniach, z Australią oraz Kanadą[36]. W meczu z reprezentacją Kanady zdobył bramkę, ustalając wynik spotkania na 5:0 dla Argentyny[37].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Mauro Cantoro ma żonę Adrianę oraz dwóch synów Mauro i Tiago[38]. Jego pradziadek urodził się w Galicji, skąd w 1915 roku wyemigrował do Argentyny. Piłkarz posiada obywatelstwo argentyńskie, włoskie i polskie. Obywatelstwo polskie zostało mu nadane 23 kwietnia 2008[39]. Akt nadania obywatelstwa odebrał on w Krakowie 16 maja 2008[40].

Przez kilka miesięcy był asystentem trenera Universitario de Deportes[41].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
(stan na 30 czerwca 2010)
Sezon Klub Liga Liczba
meczów 		Liczba
bramek
Clausura 1994 Argentyna Vélez Sársfield Primera A 1 0
1994/1995 Argentyna Vélez Sársfield Primera A 0 0
1995/1996 Argentyna Vélez Sársfield Primera A 0 0
Apertura 1996 Argentyna Vélez Sársfield Primera A 5 0
Clausura 1997 Argentyna→ Atlético de Rafaela (wyp.) Nacional B ?? 6
Apertura 1997 Argentyna Vélez Sársfield Primera A 0 0
1998 Peru→ Universitario (wyp.) Primera División 30 13
1998/1999 Argentyna Vélez Sársfield Primera A 2 0
Clausura 1999 Peru→ Universitario (wyp.) Primera División 20 9
Apertura 2000 Boliwia→ Blooming (wyp.) Primera División 7 2
Apertura 2000 Argentyna Atlético de Rafaela Nacional B ?? 3
2000/2001 (w) Włochy Ascoli Calcio Serie C1 9 2
2001/2002 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 11 3
2002/2003 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 20 0
2003/2004 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 15 3
2004/2005 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 21 1
2005/2006 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 19 0
2006/2007 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 16 1
2007/2008 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 28 1
2008/2009 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 20 1
2009/2010 Polska Wisła Kraków Ekstraklasa 14 0
2009/2010 Polska Odra Wodzisław Ekstraklasa 12 0

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Zespołowe

[edytuj | edytuj kod]
Universitario de Deportes
Wisła Kraków

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Piłkarski Oscar "Pomocnik Ligi Polskiej": 2004

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Roberto Mauro Cantoro. futbolxxi.com. [dostęp 2009-07-25].
  2. ↑ La crisis económica del fútbol del ascenso. lanacion.com.ar. [dostęp 2009-06-17].
  3. ↑ HISTORIALES. lacremaesdeprimera.com.ar. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-15)].
  4. ↑ Rafaela mereció más. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
  5. ↑ Rafaela dio la sorpresa. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
  6. ↑ Los Andes gritó al final. lanacion.com.ar. [dostęp 2009-12-02].
  7. ↑ Rafaela bajó a Los Andes. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
  8. ↑ Quilmes y un pobre empate. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
  9. ↑ ¡Finalistas!. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  10. ↑ Boca es el puntero. clarin.com. [dostęp 2009-07-25].
  11. ↑ Listos para el inicio del. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  12. ↑ CLUB UNIVERSITARIO DE DEPORTES Campeón Nacional 1998. daleucampeon.4t.com. [dostęp 2009-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-14)].
  13. ↑ a b El rompecabezas de Bielsa. clarin.com. [dostęp 2009-12-01].
  14. ↑ a b c Peru 1998. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
  15. ↑ Piazza tuvo su revancha en Perú. clarin.com. [dostęp 2009-12-01].
  16. ↑ Copa Merconorte 1998. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
  17. ↑ Copa Merconorte – 1998. conmebol.com. [dostęp 2009-07-25].
  18. ↑ Libreta de apuntes. clarin.com. [dostęp 2009-12-01].
  19. ↑ Peru 1999. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
  20. ↑ Copa Merconorte 1999. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
  21. ↑ Copa Merconorte – 1999. conmebol.com. [dostęp 2009-07-25].
  22. ↑ En el exterior. lanacion.com.ar. [dostęp 2009-06-17].
  23. ↑ Bolivia 2000. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
  24. ↑ ROBERTO MAURO CANTORO. bdfa.com.ar. [dostęp 2009-06-17].
  25. ↑ Copa Toyota Libertadores – 2000. conmebol.com. [dostęp 2009-07-25].
  26. ↑ Cinco jugadores libres en Vélez. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  27. ↑ Rafaela se fue feliz. ole.com.ar. [dostęp 2009-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-22)].
  28. ↑ Argentina Second Level (Primera B – Nacional) 2000/01. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
  29. ↑ Ascoli. calciatori.com. [dostęp 2009-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-05)].
  30. ↑ Cantoro nowym piłkarzem Odry. odra.wodzislaw.pl. [dostęp 2010-01-18].
  31. ↑ Prezentacja Mauro Cantoro. odra.wodzislaw.pl. [dostęp 2010-01-18].
  32. ↑ Cantoro firma el contrato y se suma a las prácticas. juventudantoniana.com. [dostęp 2010-09-02].
  33. ↑ Nuevo refuerzo: Mauro Cantoro. deportivomoron.net. [dostęp 2012-09-15].
  34. ↑ La estadística de todos los partidos entre el Sub 17 y Venezuela. afa.org.ar. [dostęp 2009-06-17].
  35. ↑ South American U-17 Championship 1993 (Colombia). rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
  36. ↑ Roberto CANTORO. fifa.com. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-10)].
  37. ↑ FIFA U-17 World Championship Japan 1993. fifa.com. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-03)].
  38. ↑ W trosce o synów. wislaportal.pl. [dostęp 2009-06-17].
  39. ↑ Mauro Cantoro w Krakowie czuje się jak w domu. rp.pl. [dostęp 2009-06-17].
  40. ↑ Roberto Mauro Cantoro otrzymał polskie obywatelstwo. mmkrakow.pl. [dostęp 2009-06-17].
  41. ↑ Mauro Cantoro. Legenda Wisły Kraków i jego rodzina. Co u nich? Teraz żona robi karierę! [ZDJĘCIA 21/35]. gol24.pl. [dostęp 2020-12-13].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Skład reprezentacji Argentyny na Mundialu U-17 1993

Argentyna

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mauro_Cantoro&oldid=72024069”