Mazaraki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mazaraki – polski ród szlachecki herbu Newlin, będący jedną z gałęzi epirockiej rodziny książęcej z Janiny o pochodzeniu albańskim. Na ziemie Rzeczypospolitej przybył jako pierwszy Krzysztof Mazaraki w XVII wieku. Jego syn Jan otrzymał polski indygenat, lecz bez potwierdzenia tytułu książęcego.

Zasłużeni przedstawiciele rodu:

• Aleksander Mazaraki
• Aleksander Kazimierz Mazaraki junior
• Franciszek Wincenty Mazaraki
• Jan Newlin Mazaraki (1840–1922) – rotmistrz Kawalerii Narodowej, kawaler Virtuti Militari^[1]
• Jan Mazaraki
• Jan Nepomucen Mazaraki
• Ludwik Mazaraki
• Mieczysław Mazaraki

Zasłużeni potomkowie po kądzieli:

• Wojciech Dzieduszycki – syn Antoniny z Mazarakich
• Wojciech Dzieduszycki (artysta) – prawnuk Antoniny z Mazarakich Dzieduszyckiej
• Zygmunt Padlewski – wnuk Walerii z Mazarakich Potockiej
• Seweryna Romahnowa z Łuszczewskich – prawnuczka Antoniny z Mazarakich Dzieduszyckiej