Mechanizm ryglowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przykłady różnych mechanizmów ryglowych

Mechanizm ryglowy – mechanizm broni palnej służący do mechanicznego łączenia (ryglowania) lufy z zamkiem przed strzałem, a następnie rozłączania tych elementów po strzale (odryglowanie).

Mechanizm ryglowy składa się z zespołu ryglowego odpowiadającego za połączenie zamka z lufą oraz elementów pomocniczych wymuszających odryglowanie i zaryglowanie w czasie cyklu pracy broni. Mechanizmy ryglowe mogą być uruchamiane ręcznie (broń nieautomatyczna), siłą ciśnienia gazów prochowych lub przy pomocy zewnętrznych silników (broń automatyczna i półautomatyczna)

Podział mechanizmów ryglowych:

• z ryglami ruchomymi
  • dźwigniowymi
  • odchylnymi
  • rolkowymi
  • klinowymi
  • krańcowymi
• z przekoszeniem zamka
• z obrotem
  • zamka
  • tłoka zaporowego
  • tulei ryglowej
• kolankowo-dźwigniowe
• z lufą odchylną

Odległość zapory ryglowej

• AndrzejA. Ciepliński AndrzejA., RyszardR. Woźniak RyszardR., Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, s. 139, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275 .