Medal za Długoletnią Służbę w Armii i Dobre Zachowanie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Medal Długoletniej Służby w Armii
i Dobrego Zachowania
Army Long Service
and Good Conduct Medal
Awers
Awers
Baretka
Baretka wojskowa aktualna
Baretka
Baretka armii lądowej do 1930
Baretka
Baretka wschodnio- i zachodnioafrykańska
Baretka
Baretka przylądkowa
Baretka
Baretka natalska
Baretka
Baretka zamorska
Baretka
Baretka ulsterska
Ustanowiono

1830

Dewiza

FOR LONG SERVICE AND GOOD CONDUCT (ZA DŁUGOLETNIĄ SŁUŻBĘ I DOBRE ZACHOWANIE)

Powyżej

Medal Służby Kampanii Skumulowanych

Poniżej

Medal za Chwalebną Służbę w Indiach (dla armii indyjskiej)

Medal za Długoletnią Służbę w Armii i Dobre Zachowanie (ang. Army Long Service and Good Conduct Medal[1]) – brytyjskie odznaczenie wojskowe, ustanowione dla armii lądowej w 1830 przez króla Wilhelma IV Hanowerskiego[2][3].

Wersja podstawowa

[edytuj | edytuj kod]

Przyznawany był żołnierzom za służbę wojskową sprawowaną bez zarzutu: początkowo było to 21 lat w piechocie lub 20 lat w kawalerii. Noszony był na karmazynowej wstążce do 1915[4], kiedy to, ze względu na podobieństwo kolorystyki do Krzyża Wiktorii, dodano wzdłuż brzegów wstążki białe paski[3].

W 1930 dodadno dodano okucie w postaci dolnej belki na wstążce z napisem REGULAR ARMY[5] dla brytyjskich regularnych wojsk lądowych, a dla stałych sił zbrojnych służących w krajach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów na dolnej belce pojawiła się nazwa kraju docelowego[3], np. wojska kanadyjskie noszą napis CANADA, wojska nowozelandzkie – NEW ZEALAND, wojska indyjskie – INDIA.

W tej wersji jest znany pod nazwą Medal za Długoletnią Służbę w Wojsku i Dobre Zachowanie (Military Long Service and Good Conduct Medal). W szczególnych przypadkach mogli medal otrzymać również oficerowie. Od 1944 posiadacze medalu, którzy od momentu jego otrzymania przesłużyli 18 lat, otrzymywali dodatkowe okucie wstążki. W 1955 dopuszczono kobiety do otrzymywania medalu[5].

Podstawowe wersje medalu w kolejnych latach
typ I
1830–1837
typ II
1830–1837
typ I
1837–1901
typ II
1837–1901
typ III
1837–1901
typ IV
1837–1901

1901–1910

1910–1915

1915–1930

1930–1936
typ I
1936–1952
typ II
1936–1952
typ I
od 1952
typ II
od 1952
Niektóre wersje dla stałych wojsk zamorskich
kanadyjska
1930–1936
kanadyjska
1936–1952

kanadyjska
od 1952
nowozelandzka
1936–1952
nowozelandzka
od 1952

Wersje kolonialne i specjalne

[edytuj | edytuj kod]

Dla niektórych brytyjskich dominiów i kolonii tworzono nieco odmienne wersje. Na rewersie medalu, u góry pojawiły się dodatkowe nazwy kolonii, a na karmazynowej wstążce umieszczono wąskie, pionowe, różnokolorowe paski ciągnące się wzdłuż środka:

Niektóre odmiany kolonialne
przylądkowa
1895–1901
przylądkowa
1901–1910
natalska
1901–1910
australijska
1901–1910
kanadyjska
1901–1910

Wszystkie kolonialne odmiany zostały zniesione ustanowieniem medalu dla Stałych Sił Zamorskich (Permanent Overseas Forces) w 1910, gdzie na karmazynowej wstążce umieszczono wzdłuż środka niebieski pasek wewnątrz dwóch białych pasków[3]. W 1930 zaprzestano nadań tego rodzaju medalu, a w jego miejsce nadawano

Obie wersje medalu
w 1910
1910–1930

Dla Królewskich Sił Granicznych Afryki Zachodniej oraz wschodnioafrykańskich Strzelców Afrykańskich Króla ustanowiono medale z nazwą formacji na rewersie (ROYAL WEST AFRICAN FRONTIER FORCE lub KING'S AFRICAN RIFLES) i zielonym paskiem wzdłuż środka karmazynowej wstążki[3].

W Indiach Brytyjskich od 1848 przyznawano nieco odmienną wersję dla Europejczyków służących w armii indyjskiej, aż do 1873 kiedy to podjęto decyzję, że Europejczycy będą otrzymywać ten sam medal co armia brytyjska. W 1888 tubylcy otrzymali prawa do swojego, nieco odmiennego w wyglądzie awersu i rewersu medalu, noszonego na takiej samej wstążce[2].

Wybrane odmiany medalu dla armii indyjskiej
dla Hindusów
1888–1901
dla Europejczyków
1848–1873
dla Europejczyków
1930–1936
dla Europejczyków
1936–1952

W Kanadzie medal zastąpiono Odznaką Kanadyjskich Sił Zbrojnych w 1950, a w ZPAMedalem Johna Charda i Medalem Unii[3].

W latach 1982–2006 istniała jeszcze wersja przeznaczona tylko dla Regimentu Obrony Ulsteru (Ulster Defence Regiment), gdzie na karmazynowej wstążce z białymi brzegami umieszczono pośrodku wąski, czarny pasek. Na metalowej belce u dołu wstążki umieszczano napis U.D.R.[6].

W kolejności starszeństwa

[edytuj | edytuj kod]

Obecnie, w kolejności starszeństwa brytyjskich odznaczeń na rok 2019, różne wersje medalu przeplatają się z różnymi wersjami medali przyznawanymi za podobne zasługi czy osiągnięcia w różnych rodzajach wojsk[7]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1939, s. 571-576, 589-595.
  2. a b John Horsley Mayo: Medals and decorations of the British Army and Navy. T. II. Westminster 1897, s. 468-470, 480-482 (ang.)
  3. a b c d e f g H. Taprell Dorling: Ribbons and Medals. Naval, Military, Air Force and Civil. Londyn 1960, s. 114-118 (ang.)
  4. Guido Rosignoli: Ribbons of Orders, Decorations and Medals. Nowy Jork 1976, s. 119, 121 (ang.)
  5. a b Alec A. Purves: Collecting Medals and Decorations. 1971, s. 141-146, 148-149 (ang.)
  6. Peter Duckers: British Military Medals. A Guide for the Collector and Family Historian. South Yorkshire 2013 (ang.)
  7. "Order of wear". The London Gazette (Supplement). No. 1. 11 January 2019. s. 327-328 (ang.)