Medard Gburczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Medard Gburczyk

Lekkoatletyczne mistrzostwa Polski w Wilnie. Oszczepnicy Józef Dziadul (Sokół Wilno), Leon Wojtkiewicz (Śmigły Wilno) i Medard Gburczyk (AZS Poznań).
Data i miejsce urodzenia	21 marca 1916 Bydgoszcz
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1956 Warszawa
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Łódź 1945 rzut oszczepem brąz Wilno 1936 rzut oszczepem brąz Chorzów 1937 rzut oszczepem brąz Warszawa 1938 rzut oszczepem brąz Poznań 1939 rzut oszczepem brąz Poznań 1948 rzut oszczepem brąz Kraków 1950 rzut oszczepem

Medard Gburczyk (ur. 21 marca 1916 w Bydgoszczy, zm. 27 lutego 1956 w Warszawie) – polski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.

Pierwszy po II wojnie światowej mistrz Polski w rzucie oszczepem (zwyciężył z rezultatem 57,67). Sześciokrotny brązowy medalista mistrzostw kraju (w 1936-1939, 1948 i 1950). Siedmiokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (w 1937-1939 i w 1950). Czołowy polski oszczepnik ostatnich lat przedwojennych i pierwszych powojennych. Startował w barwach Sokoła Wapno (1935), AZS Poznań (1936) Warszawianki (1937-1939), a po wojnie ZWM Bydgoszcz (1945-1947) oraz klubów warszawskich: Syreny (1948) i Ogniwa (od 1949). Rekord życiowy: 62,59 (11.09.1938, Warszawa). Pierwszy po wojnie polski oszczepnik, który przekroczył barierę 60 metrów. Został pochowany na Starych Powązkach (kwatera 133-6-7)^[1]

• Janusz Rozum, Jerzy Szymonek - Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL: Rzut Oszczepem Mężczyzn - Komisja Statystyczna PZLA Warszawa 1984
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski - Od Adamczaka do Zasłony. Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego. Mężczyźni - Komisja Statystyczna PZLA Warszawa 2004