Melchior (stop metali) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Melchior – stop miedzi z niklem, cynkiem i żelazem, charakteryzujący się odpornością na korozję^[1][2]. Jego polska nazwa pochodzi od nazwy francuskiej maillechort, utworzonej od nazwisk XIX-wiecznych wynalazców stopu – Maillota i Choriera^[3][4].

Wyróżniane są m.in. stopy^[2]:

• niemiecki: 65,4% Cu, 16,8% Ni, 13,4%Zn, 3,4% Fe
• paryski: 66,24% Cu, 16,42% Ni, 13,42%Zn, 3,2% Fe
• wiedeński 66,6% Cu, 19,3% Ni, 13,6%Zn, 0,48% Fe

Melchior jest zaliczany do mosiądzów wysokoniklowych, nazywanych również, ze względu na swoją barwę, nowym srebrem^[2]. Jako materiał odporny na korozję i nadający się do obróbki plastycznej jest stosowany do platerowania żelaza. Jest także używany do wytwarzania płaszczy pocisków^[1].

Informacje w projektach siostrzanych

Multimedia w Wikimedia Commons

Definicje słownikowe w Wikisłowniku

• metale kolorowe
• roztwór stały: stopy miedzi z Sn, Zn i Ni
• cunifer