Metamynodon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Metamynodon
Scott & Osborn, 1887
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	tkankowce właściwe
Nadtyp	wtórouste
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Infratyp	żuchwowce
Nadgromada	czworonogi
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Nadrząd	Laurasiatheria
Rząd	nieparzystokopytne
Rodzina	Amynodontidae
Rodzaj	Metamynodon
Multimedia w Wikimedia Commons

Metamynodon – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny Amynodontidae zaliczanej do rzędu nieparzystokopytnych. Był najdłużej żyjącym przedstawicielem swej grupy. Pojawił się bowiem w późnym eocenie, a wymarł we wczesnym miocenie, kiedy to wyparł go ziemnowodny nosorożec Teleoceras. Skamieniałości znajdowane były w USA, Mongolii i Chinach.

To mierzące 4 metry zwierzę był daleko spokrewnione z dzisiejszymi nosorożcami, jednak wyglądało bardziej jak hipopotam. Jego przednie łapy posiadały 4 palce, podczas gdy u nosorożców zwykle występują 3. Był roślinożercą (świadczą o tym jego zęby), jego czaszka miała jednak krawędź typową dla mięsożerców. Przyczepiały się do niej mięśnie, dzięki którym spożywał twardy pokarm roślinny. Używał on w tym celu mięsistych warg i powiększonych kłów. Dzięki umieszczonym wysoko oczom cały czas widział okolicę będąc większościaciałą zanurzony w wodzie, jak to czynią dziś hipopotamowate i krokodyle.

• †M. planifrons
• †M. chadronensis
• †M. mckinneyi