Miaoxin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Miaoxin (chiń. 妙信, pinyin Miàoxìn; kor. 묘신 Myosin; jap. Myōshin; wiet. Diệu Tín; ur. IX wiek) – mniszka chan ze szkoły guiyang. Według dzisiejszych standardów byłaby mistrzynią zen.

Niewiele wiadomo o jej życiu. Była uczennicą spadkobiercy Dharmy mistrza chan Guishana Lingyou – Yangshana Huiji. Jest to o tyle ciekawe, że uczennicą Guishana była słynna mniszka Liu Tiemo. Yangshan mógł znać osobiście Liu, a na pewno słyszał z jakim szacunkiem wyrażał się jego mistrz o swojej uczennicy. Dlatego nie zawahał się przyjąć do grona swoich uczniów również kobiety – Miaoxin.

Zasłynęła oświeceniem siedemnastu mnichów jednocześnie.

Pewnego razu Miaoxin pracowała w budynku administracji klasztoru, gdy przybyło siedemnastu pielgrzymujących mnichów, którzy pragnęli zobaczyć się z mistrzem Yangshanem. Chcieli się wspiąć na górę od razu, jednak było zbyt późno, więc postanowili spędzić noc w budynku administracji. W nocy zaczęli dyskusję o słynnej historii Szóstego Patriarchy o wietrze i fladze^[1]. Cała siedemnastka mnichów wygłosiła własne komentarze, jednak wszystkie były nietrafne. Miaoxin, która siedział za ścianą, podsłuchała ich dyskusję i powiedziała: „Co za szkoda, że siedemnaście osłów zniszczyło wiele par sandałów na pielgrzymce i wciąż nie mogą nawet marzyć o Dharmie Buddy”. Chwilę później służący Miaoxin powiedział im jej odpowiedź na ich dyskusję, ale żaden z nich nie poczuł się tym rozczarowany lub urażony. Wręcz przeciwnie, byli zawstydzeni swoim brakiem osiągnięć na Drodze. Uporządkowali swoje szaty, zapalili kadzidełko, pokłonili się i poprosili o naukę. Miaoxin powiedziała: „Podejdźcie bliżej”. Ale zanim zdołali uczynić jeden krok, krzyknęła: „Wiatr się nie porusza, flaga się nie porusza, umysł się nie porusza!”^[2].

Wszyscy zostali jej uczniami i nawet nie zobaczyli się z Yangshanem.

Dōgen w zakończył swój tekst o niej „Raihaitokuzui” słowami: „Powinna być czczona, poważana i szanowana tak jak wszyscy Buddowie i tathagatowie. To jest dawna praktyka Drogi Buddy. Ci, którzy nie wiedzą tego, powinni być bardzo żałowani”.

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

• 36/9. Baizhang Huaihai (720–814)
  • 37/10. Guishan Lingyou (771–853) szkoła guiyang
    • 38/11. Lingyun Zhiqin (bd)
    • 38/11. Liu Tiemo (bd) mistrzyni chan
    • 38/11. Jingzhao Mihu (bd)
    • 38/11. Jiufeng Zihui (bd)
    • 38/11. Shuanfeng (bd)
    • 38/11. Xiangyan Zhixian (zm. 898)
      • 39/12. Hudou (bd)
      • 39/12. Guang książę
    • 38/11. Yangshan Huiji (814–890)
      • 39/12/1. Miaoxin (bd) mistrzyni chan
      • 39/12/1. Sunji (bd) Korea; wprowadził szkołę guiyang do Silli
      • 39/12. Nanta Guangyong (850–938)
        • 40/13. Bajiao Huiqing (bd) koreański mistrz działający w Chinach
          • 41/14. Xingyang Qingrang (bd)

• Grace Schireson: Zen Women. Beyond Tea Ladies, Iron Maidens. and Macho Masters. Boston: Wisdom Publications, 2009, s. 298. ISBN 978-0-86171-475-9.