Michael White (snookerzysta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michael White

Pseudonim	Lightning
Obywatelstwo	Walia
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1991 Neath
Gra zawodowa	2007/2008, 2009–2020, od 2022
Najwyższy ranking	15 (Kwiecień 2016)
Najwyższy break	145 (Shanghai Masters 2011)
Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe	2
Nierankingowe	1
Multimedia w Wikimedia Commons

Michael White (ur. 5 lipca 1991 w Neath, Walia) − walijski snookerzysta. Plasuje się na 49. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 180^[1].

Wpisany do „Księgi rekordów Guinnessa” jako najmłodszy snookerzysta, który wbił breaka stupunktowego: 105 punktów w marcu 2001. Miał wtedy 9 lat.

W 2006 roku pobił kolejny rekord. Po zwycięstwie w amatorskim turnieju IBSF World Grand Prix w wieku 14 lat stał się najmłodszym zwycięzcą tegoż turnieju.

W 2007 roku zwyciężył w turnieju EBSA European Under-19 Championship, pokonując w finale Vincenta Muldoona. Ta wygrana otworzyła mu drogę do rozpoczęcia zawodowej kariery.

Michael White w gronie profesjonalistów grywa od 2007 roku.

Jego pierwszy mecz w gronie profesjonalistów miał miejsce podczas kwalifikacji do Masters 2008 w dniu 7 września 2007. Przy snookerowym stole spotkał się wtedy Anglikiem Tomem Fordem. Mecz ten zakończył się niespodziewanym zwycięstwem debiutanta 4-0. W kolejnym spotkaniu kwalifikacyjnym przegrał jednak z innym Anglikiem Barry Hawkinsem 2-5.

Sezon 2007/2008 nie był dla White’a udany. Mimo dobrego początku, podczas siedmiu turniejów rankingowych w kwalifikacjach których brał udział wygrał zaledwie cztery pojedynki (z 15 rozegranych spotkań). Kwalifikacje do Grand Prix 2007, które rozgrywane były w tym sezonie w grupach, zakończył na ostatnim - ósmym miejscu; wygrał wtedy tylko jedno spotkanie: z Tonym Drago 4-2.

Największym jego sukcesem tego sezonu było dojście do drugiej rundy kwalifikacyjnej Mistrzostw świata 2008. W pierwszej rundzie pokonał Shailesha Jogia 10-4, w drugiej jednak uległ Barry’emu Pinchesowi 4-10.

Z powodu słabych występów w poprzednim sezonie, nie udało mu się utrzymać w światowym rankingu snookerowym na sezon 2008/2009.

Do Main Touru powrócił w sezonie 2009/2010 dzięki pierwszemu miejscu w walijskim rankingu snookerowym.

W kwalifikacjach do Shanghai Masters 2009 pokonał m.in.: Mistrza świata z roku 1991, Johna Parrotta 5-0. Jednak już w następnym meczu uległ 3-5 Markowi Davisowi.

Najlepszy występ w tym sezonie to udział Michaela White’a w kwalifikacjach do UK Championship 2009, w których dotarł do ostatniej, czwartej rundy. Pokonał kolejno: Daniela Wellsa 9-8, Jin Longa 9-6 oraz Jamie Burnetta 9-8. W czwartej rundzie przegrał jednak z późniejszym ćwierćfinalistą turnieju, Liangiem Wenbo 4-9.

Ostatecznie w całym sezonie White rozegrał 13 pojedynków - 7 z nich wygrał.

W sezonie tym zawodnik został sklasyfikowany na 70 miejscu w światowym rankingu snookerowym.

• Indian Open, 2015

• IBSF World Grand Prix, 2006
• EBSA European Under-19 Championship, 2007

• Michael White – profil w serwisie www.147.com.pl (pol.)
• Profil na World Snooker
• Profil na Global Snooker (archiwum). global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-20)].
• Profil na Pro Snooker Blog
• Whitez Snooker & Pool. whitezsnooker.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-03)].

• Ron Florax: Profil na stronie CueTracker. CueTracker. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
• Profil na stronie snooker.org. snooker.org. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
• Profil na stronie World Snooker Tour. World Snooker Tour. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
• Wyniki na stronie snookerscores.net. World Professional Billiards and Snooker Association. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
• Profil na stronie Snooker Database (archiwalny). Snooker Database. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).