Michy Batshuayi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michy Batshuayi
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Michy Batshuayi-Atunga

Data i miejsce urodzenia

2 października 1993
Bruksela

Wzrost

185 cm[1]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Galatasaray SK

Numer w klubie

44

Kariera juniorska
Lata Klub
2003–2004 RFC Evere
2004–2005 RUSA Schaarbeek
2005–2006 FC Brussels
2006–2007 RSC Anderlecht
2007–2008 FC Brussels
2008–2011 Standard Liège
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2011–2014 Standard Liège 97 (39)
2014–2016 Olympique Marsylia 62 (26)
2016–2022 Chelsea 48 (8)
2018 → Borussia Dortmund (wyp.) 10 (7)
2018–2019 → Valencia (wyp.) 15 (1)
2019 → Crystal Palace (wyp.) 11 (5)
2020–2021 → Crystal Palace (wyp.) 18 (2)
2021–2022 → Beşiktaş (wyp.) 33 (14)
2022–2024 Fenerbahçe 46 (24)
2024– Galatasaray SK 12 (4)
W sumie: 352 (130)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012–2014  Belgia U-21 13 (7)
2015–  Belgia 56 (27)
W sumie: 69 (34)
  1. ↑ Aktualne na: 1 grudnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 27 czerwca 2024.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Rosja 2018 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Michy Batshuayi-Atunga (ur. 2 października 1993 w Brukseli) – belgijski piłkarz kongijskiego pochodzenia, występujący na pozycji napastnika w tureckim klubie Galatasaray SK oraz w reprezentacji Belgii. Brązowy medalista Mistrzostw Świata 2022. Uczestnik Mistrzostw Świata 2022 oraz Mistrzostw Europy 2016 i 2020.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W czasach juniorskich trenował w RFC Evere, RUSA Schaarbeek, FC Brussels, RSC Anderlecht i Standardzie Liège[2]. W 2011 dołączył do seniorskiego zespołu tego ostatniego[2]. W Eerste klasse zadebiutował 20 lutego 2011 w przegranym 1:4 meczu z KAA Gent[3]. Na boisku pojawił się w 82. minucie, zastępując Francka Berriera[4]. W 2014 został uhonorowany nagrodą Belgijskiego Hebanowego Buta, przyznawaną najlepszemu piłkarzowi ligi belgijskiej, który ma afrykańskie korzenie[5]. Przed sezonem 2014/2015 odszedł do francuskiego Olympique Marsylia, w którym występował w sumie przez dwa lata[2]. W tym czasie zagrał w 62 meczach Ligue 1, w których zdobył 26 goli. Pierwszy mecz w tych rozgrywkach rozegrał 9 sierpnia 2014 z SC Bastia (remis 3:3), zmieniając w 79. minucie Dimitri Payeta[6][7]. Po sezonie 2015/2016 był łączony z transferem do wielu klubów. Były to m.in. angielskie Crystal Palace, Tottenham Hotspur i West Ham United oraz włoski Juventus F.C.[8] Ostatecznie 3 lipca 2016 został piłkarzem londyńskiej Chelsea[2] Kwota transferu wyniosła około 39 milionów euro[2]. W Premier League po raz pierwszy zagrał 15 sierpnia 2016 w wygranym 2:1 spotkaniu z West Hamem[9], wchodząc na boisko w zamian za Oscara w 85. minucie[10]. W sezonie 2016/2017 wraz z klubem świętował zdobycie mistrzostwa kraju. Chelsea zapewniła sobie tytuł, pokonując na wyjeździe 1:0 West Bromwich Albion, zaś decydującą o mistrzostwie bramkę zdobył Batshuayi[11].

31 stycznia 2018 został wypożyczony za 1,5 miliona euro do 30 czerwca 2018 do niemieckiej Borussii Dortmund[2]. W swoim debiucie w Bundeslidze przeciwko 1. FC Köln zdobył dwa gole[12]. Mecz ten został rozegrany 2 lutego 2018 i zakończył się wynikiem 3:2 dla klubu z Dortmundu[12].

W sezonie 2018/2019 był dwukrotnie wypożyczany: pierwszą połowę sezonu spędził w Valencii, zaś drugą w Crystal Palace.

Od sezonu 2019/2020, po przejęciu drużyny przez Franka Lamparda ponownie reprezentuje barwy Chelsea. 23 października zdobył zwycięską bramkę w wygranym 1:0 meczu Ligi Mistrzów UEFA z Ajaksem.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Dzięki swoim afrykańskim korzeniom mógł reprezentować Demokratyczną Republikę Konga[13]. Odrzucił jednak tę możliwość i w 2015 roku nie zaakceptował powołania do reprezentacji tego kraju[13]. W latach 2012–2014 występował w reprezentacji Belgii do lat 21. Zagrał dla niej w 13 meczach i zdobył 7 bramek[14]. W seniorskiej reprezentacji zadebiutował 28 marca 2015 w wygranym 5:0 meczu z Cyprem[14]. Na boisko wszedł w 77. minucie, zastępując Christiana Benteke[15]. Trzy minuty później strzelił ostatniego gola tego meczu po podaniu Radjy Nainggolana[15]. Został powołany na Mistrzostwa Europy 2016[16]. Wystąpił na nich w dwóch spotkaniach: w 1/8 finału z Węgrami i ćwierćfinale z Walią[14]. W meczu z Węgrami w 78. minucie zdobył bramkę na 2:0 po asyście Edena Hazarda[17].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Nosi pseudonim Batsman[18]. Jego brat Aaron Leya Iseka również jest zawodowym piłkarzem[19].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michy Batshuayi – Forward – First-Team – Crystal Palace F.C. [online], web.archive.org, 29 listopada 2020 [dostęp 2021-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-29].
  2. ↑ a b c d e f Michy Batshuayi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–transfery) [dostęp 2018-04-16].
  3. ↑ Michy Batshuayi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów) [dostęp 2018-04-16].
  4. ↑ KAA Gent – Standard Liège, 20 lut 2011 – Jupiler Pro League, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2018-04-16].
  5. ↑ a b Bjorn de Cock: The Belgian Ebony Shoe 2014 goes to Standard Liège’s Michy Batshuayi. BeNeFoot, 2014-05-06. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-30)]. (ang.).
  6. ↑ Michy Batshuayi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów) [dostęp 2018-04-16].
  7. ↑ SC Bastia – Olympique Marseille, 9 sie 2014 – Ligue 1, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2018-04-16].
  8. ↑ Dev Trehan: Michy Batshuayi subject of £31.5m bid from Crystal Palace. Sky Sports, 2016-06-28. [dostęp 2018-04-16]. (ang.).
  9. ↑ Michy Batshuayi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów) [dostęp 2018-04-16].
  10. ↑ Chelsea FC – West Ham United, 15 sie 2016 – Premier League, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2018-04-16].
  11. ↑ a b Michy Batshuayi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–sukcesy) [dostęp 2018-04-16].
  12. ↑ a b Michy Batshuayi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów) [dostęp 2018-04-16].
  13. ↑ a b Ed Dove: Olympique Marseille’s Michy Batshuayi Chooses Belgium Over DR Congo. CaughtOffside, 2015-03-05. [dostęp 2018-04-16]. (ang.).
  14. ↑ a b c Michy Batshuayi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–kadra) [dostęp 2018-04-16].
  15. ↑ a b Belgia – Cypr, 28 mar 2015 – Eliminacje do Mistrzostw Europy, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2018-04-16].
  16. ↑ Euro 2016. La liste des 23 Belges avec Carrasco et Batshuayi. ouest france, 2016-05-31. [dostęp 2018-04-16]. (fr.).
  17. ↑ Węgry – Belgia, 26 cze 2016 – Mistrzostwa Europy 2016, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2018-04-16].
  18. ↑ Jack Atchinson: Profile of West Ham transfer target Michy Batshuayi of Marseille. Sky Sports, 2016-06-28. [dostęp 2018-04-16]. (ang.).
  19. ↑ Foot – Transfert – Le petit frère de Batshuayi, Aaron Leya Iseka, prêté à l’OM. L’Équipe, 2016-07-23. [dostęp 2018-04-16]. (fr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Fenerbahçe SK – aktualny skład
  • Aktualny na dzień 20 sierpnia 2023
Składy reprezentacji Belgii
Skład reprezentacji Belgii na Euro 2016

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na Mundialu 2018

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na Euro 2020

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na finałach Ligi Narodów UEFA 2021

Belgia

Skład reprezentacji Belgii na Mundialu 2022

Belgia

Laureaci Belgijskiego Hebanowego Buta
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michy_Batshuayi&oldid=75477405”