Mickey Harte – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mickey Joseph Harte (ur. w 1973 roku w Lifford w hrabstwie Donegal) – irlandzki piosenkarz, reprezentant Irlandii w 48. Konkursie Piosenki Eurowizji w 2003 roku.

Jako nastolatek Harte zaczął uczyć się gry na gitarze oraz pisać swoje pierwsze piosenki. Jego pierwszy utwór, „Candlelight”, inspirowany był Operacją Desert Storm podczas I wojny w Zatoce Perskiej. Później zebrał pieniądze, aby opłacić wydanie swojego pierwszego mini-albumu^[1].

W 2002 roku Harte został zakwalifikowany do stawki konkursowej irlandzkiej wersji programu Operación Triunfo – You're a Star^[2], podczas którego wybrany został reprezentant Irlandii w 48. Konkursie Piosenki Eurowizji w 2003 roku^[3][4]. W grudniu zakwalifikował się z ćwierćfinału do kolejnego etapu dzięki zdobyciu 23% głosów telewidzów za wykonanie piosenki „I'll Be Your Baby”^[5]. Przez kolejne tygodnie przechodził przez kolejne odcinki programu jako jeden z faworytów telewidzów^{[6][7][8][9][10][11]}, dostając się ostatecznie do półfinału^[12], w którym zaprezentował utwór „We’ve Got the World”^[13], który wygrał w finale programu^[14] rozegranego 8 marca^[15]. Po koncercie finałowym zwycięska propozycja została posądzona o plagiat duńskiego singla „Fly on the Wings of Love”, z którym bracia Olsen wygrali 45. Konkurs Piosenki Eurowizji w 2000 roku^[16]. Organizator imprezy, Europejska Unia Nadawców (EBU), dopuścił irlandzką propozycję do stawki konkursowej^[17][18]. Piosenka zadebiutowała na pierwszym miejscu krajowych list przebojów, zostając najszybciej sprzedającym się singlem roku w kraju^[19] oraz osiągając certyfikat poczwórnej platynowej płyty za osiągnięcie wyniku 60 tys. sprzedanych egzemplarzy^[20]. Hart wystąpił 24 maja w finale Konkursu Piosenki Eurowizji, swój występ dedykował zmarłemu kilka tygodniu wcześniej ojcu^[21]. Wokalista zdobył łącznie 53 punkty, zajmując 11. miejsce w końcowej klasyfikacji^[22]. W czerwcu wydał kolejny mini-album pt. Never Wanna' Let You Down^[23], miesiąc później – płytę studyjną pt. Sometimes Right Sometimes Wrong^[24], na którą materiał został nagrany w Chicago^[20]. Tytułowy singiel z krążka trafił na pierwsze miejsce krajowych list przebojów oraz osiągnął status podwójnej platynowej płyty^[20]. W listopadzie ukazał się album kompilacyjny pt. Even Better than the Real Thing Vol. 1, na który wokalista nagrał swoją wersję przeboju „Crazy in Love” Beyoncé Knowles^[25][26]. Na drugie wydanie płyty (z 2004 roku) artysta nagrał cover utworu „Fuck It (I Don't Want You Back)” Eamona^[27][28].

W 2006 roku ukazał się drugi album studyjny Harta, zatytułowany Live and Learn^[1][29]. Rok później wokalista wziął udział w programie Celebrities Go Wild, w którym razem z siedmioma innymi uczestnikami został wysłany na surwiwal do dziczy we wsi Connemara^[30]. Na początku 2012 roku Harte dołączył do projektu The Subztitutes, pod szyldem której wydał w maju singiel „Bring It on Bring It on”^[31] napisany ze swoim idolem, Paulem Bradym, dla irlandzkiej drużyny w piłce nożnej^[20][32]. We wrześniu ukazała się kolejna płyta artysty pt. Forward to Reality^[33].

Harte ma żonę Louise, z którą ma czwórkę dzieci: Kaleigh, Kyle, Ceolę i Christiana^[1].

• Sometimes Right Sometimes Wrong (2003)
• Live and Learn (2006)
• Forward to Reality (2012)

• Never Wanna' Let You Down (2003)