Microcyclosporella mali – Wikipedia, wolna encyklopedia

Microcyclosporella mali
Ilustracja
Brudna plamistość jabłek
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Dothideomycetes

Rząd

Capnodiales

Rodzina

Mycosphaerellaceae

Rodzaj

Microcyclosporella

Gatunek

Microcyclosporella mali

Nazwa systematyczna
Microcyclosporella mali J. Frank, Schroers & Crous
Persoonia 24: 101 (2010)

Microcyclosporella mali J. Frank, Schroers & Crous – gatunek workowców[1]. U jabłoni jest jednym z patogenów wywołujących brudną plamistość jabłek[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Microcyclosporella, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy wyizolowany został na jabłoni domowej w Słowenii. Znana jest tylko jego anamorfa[1].

Morfologia i fizjologia

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce badania tego gatunku prowadziła w 2015 r. dr Ewa Mirzwa-Mróz w Samodzielnym Zakładzie Fitopatologii SGGW w Warszawie. Wyizolowała go z plam na porażonych brudną plamistością jabłkach, gruszkach i śliwkach. W większości były to plamy gałęziste, ale część izolatów otrzymano także z plam okopconych, plam typu plaster miodu i plam cętkowanych. Izolaty wykazały bardzo dużą zgodność (99-100%) z sekwencją nukleotydową tego gatunku w banku genów w Niemczech. Stanowiły aż 90,4% wszystkich grzybów wyizolowanych z plam wywołujących brudną plamistość. W hodowli in vitro na pożywkach PCA i SNA początkowo rozwijały się tylko drożdżopodobne kolonie, w których obficie tworzyły się wtórnie wytwarzane konidia w tzw. procesie mikrocyklicznym (powstałe konidium rozmnażało się dalej wytwarzając nowe konidia). Stopniowo pojawiały się pojedyncze, hialinowe strzępki. Dopiero w starszych koloniach rozgałęziały się i ulegały melanizacji, stając się jasnobrązowe. Jasnobrązowe komórki konidiotwórcze powstawały na strzępkach grzybni, lub w obrębie śluzowatych drożdżopodobnych rejonów kolonii – wówczas były hialinowe. Konidia hialinowe z jedną lub kilkoma przegrodami. Najwięcej było konidiów z 3 przegrodami. Zarodniki miały bardzo podobne rozmiary po 7 i po 30 dniach hodowli. Nie powstawały chlamydospory[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2020-10-14]. (ang.).
  2. a b Ewa Mirzwa-Mróz. Autoreferat. [dostęp 2016-12-10].