Mieczyk błotny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczyk błotny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

kosaćcowate

Rodzaj

mieczyk

Gatunek

mieczyk błotny

Nazwa systematyczna
Gladiolus palustris Gaud.
Fl. Helv. i. 97
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

brak danych

Mieczyk błotny (Gladiolus palustris Gaud.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kosaćcowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Europie od Francji na zachodzie po Ukrainę na wschodzie[4]. W Polsce współcześnie znany z dwóch stanowisk: Rezerwat przyrody Łąka Sulistrowicka oraz okolice Kondratowa[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Mieczyk błotny
Łodyga
Pojedyncza, do 60 cm wysokości.
Liście
Mieczowate, pochwiaste. Resztki pochew liściowych okrywających bulwę tworzą oczkową sieć.
Kwiaty
2-5, liliowo-czerwone, zebrane w luźne grono.
Owoc
Gładka, sześciobruzdowa, zaokrąglona na szczycie torebka.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, geofit. Rośnie na wilgotnych łąkach. Kwitnie w czerwcu i lipcu.

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną.

Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra” realizuje program reintrodukcji tego gatunku w Wielkopolsce[6].

Kategorie zagrożenia:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-09] (ang.).
  3. Gladiolus palustris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Gladiolus palustris na eMonocot [dostęp 2013-10-24]
  5. J. Baryła, A. Czylok 2001. Mieczyk błotny. s. 431-432. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  6. Radosław Dzięciołowski: Dziń Mokradeł. Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra”, 2 lutego 2012. [dostęp 2012-10-01]. (pol.).
  7. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  9. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.