Mirów (województwo śląskie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: Mirów w innych znaczeniach tej nazwy.

Mirów

wieś
Widok miejscowości z Zamku Mirów
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	myszkowski
Gmina	Niegowa
Liczba ludności (2022)	184[2]
Strefa numeracyjna	34
Kod pocztowy	42-320[3]
Tablice rejestracyjne	SMY
SIMC	0139206
Położenie na mapie gminy Niegowa Mirów
Położenie na mapie Polski Mirów
Położenie na mapie województwa śląskiego Mirów
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego Mirów
50°36′53″N 19°28′05″E/50,614722 19,468056[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Mirów – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Miejscowość położona jest na Szlaku Orlich Gniazd, w obrębie Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych. Znajdują się w niej pozostałości XIV-wiecznego zamku. Obecnie zamek jest własnością prywatną w rękach rodziny Laseckich i prowadzone są prace wykopaliskowe oraz zabezpieczeniowe murów.

Miejscowość ma metrykę średniowieczną i wymieniana jest od XIV wieku. W 1399 hereditas Mirow, 1446 villa Mirow sub castro, 1487 villa Myrow, 1489 Mÿrow villa, 1529 Mirowo^[4] .

 Osobny artykuł: Zamek w Mirowie.

Pierwsze wzmianki o miejscowości datowane są na XIII wiek. W tymże wieku Mirów jako osada obronna został zniszczony przez Tatarów. Miejscowość założona została na prawie polskim. W późniejszym okresie zbudowany został w niej murowany zamek przez Kazimierza Wielkiego^[4] .

W XIV wieku miejscowość staje się własnością Krystyna z Kozichgłów. W 1424 król polski Władysław Jagiełło na prośby Krystyna przenosi jego wsie leżące w ziemi krakowskiej: Choroń, Oltowiec, Mirów, Kotowice, Postawczowice, Jaworznik, Dupice, Żerkowice, Siamoszyce, Giebołtów, Kowalów i Kowalików z prawa polskiego na prawo średzkie^[4] .

Pod koniec XV wieku król polski Kazimierz IV Jagiellończyk podarował ją szlacheckiemu rodowi Myszkowskich, którzy rozbudowali zamek i przyczynili się do rozwoju miejscowości^[5][6].

Między zamkiem w Mirowie a zamkiem w Bobolicach znajduje się pasmo skał wapiennych zwanych Mirowskimi Skałami, stanowiące atrakcyjny rejon wspinaczki sportowej. Znajduje się tu ponad 150 dróg wspinaczkowych, w większości ubezpieczonych ringami, o trudnościach od III do VI.5+. Wysokość skał waha się od 5 do 30 metrów. Ponieważ skały znajdują się na terenie prywatnym, wspinać się można tylko pod warunkiem akceptacji regulaminu, poświadczonej podpisem złożonym w "książce wyjść" dostępnej na terenie posesji sołtysa wsi Mirów.

• 1986: Przyjaciel wesołego diabła; (reż. Jerzy Łukasiewicz) – jednym z plenerów jest zamek w Mirowie.
• 1988: Pan samochodzik i praskie tajemnice; (reż. Kazimierz Tarnas) – jedna ze scen została nakręcona w zamku w Mirowie.
• 1991: Nad rzeką, której nie ma; (reż. Andrzej Barański) – jedna ze scen w tym filmie została nakręcona przed ruinami zamku z widocznym charakterystycznym ostańcem obok^[7].

Zobacz też: Mirów, Mirowo, Mirów Nowy, Mirów Stary, Mirówek

• 
  Zamek w Mirowie
• 
  Kaplica pw. Stanisława Biskupa Męczennika
• 
  Jeden ze znajdujących się w pobliżu zamku ostańców
• 
  Budynek w Mirowie

• Mirów wieś. W: Waldemar Bukowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa krakowskiego w średniowieczu, Cz. IV, zesz. 3, (Mieszczyński Staw - Mogilany). Kraków: Wydawnictwo Naukowe Societas Vistulana, 2011, s. 535-546. ISBN 978-83-61033-50-9.

• Wieś Mirów w Słowniku historyczno-geograficznym województwa krakowskiego w średniowieczu (online).
• Mirów (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 498 .