Mirabilit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mirabilit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Na2SO4·10H2O uwodniony siarczan sodu
Twardość w skali Mohsa	1,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	dobra i doskonała
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	1,49 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biała żółtawa zielonkawa bezbarwna
Rysa	biała
Połysk	szklisty
Multimedia w Wikimedia Commons

Mirabilit (sól glauberska) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi. Nazwa pochodzi od sal mirabile Glauberi = niezwykła, cudowna sól Glaubera.

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym, igiełkowym, włosowym. Występuje w skupieniach ziemistych, ziarnistych, zbitych, włóknistych. Tworzy naloty, naskorupienia i wykwity. Jest krucha, przezroczysta, doskonale rozpuszcza się w wodzie (słono-gorzki lub słono-kwaśny smak).

Składnik morskich i jeziornych ewaporatów solnych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: gips, halit. Czasami powstaje w procesie ekshalacji wulkanicznej lub tworzy się w osadach niektórych źródeł.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Turkmenistan (zat. Kara-Bogaz-Goł), Kazachstan, USA, Egipt, Meksyk, Argentyna.

• W Polsce: niewielkie ilości stwierdzono w okolicach Bochni i w rejonie Sandomierza (Góry Pieprzowe).

• do produkcji: szkła, papieru, środków piorących, sody,
• używany w farbiarstwie (produkcja ultramaryny),
• do produkcji szkła i siarczku sodowego,
• źródło otrzymywania sodu,
• środek leczniczy,
• interesuje kolekcjonerów.

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
• A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.

• artykuł o mirabilicie na stronie Mindat.org (ang.)
• galeria i artykuł o mirabilicie na stronie Webmineral.com (ang.)