French
DeutschMockument – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mockument (ang. mockumentary) – gatunek filmowy i telewizyjny, odmiana paradokumentu[1]. Fikcja udająca film dokumentalny[2], często przyjmująca formę satyry lub parodii.
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Jest to zbitka wyrazowa angielskich określeń mock (drwić) i documentary (film dokumentalny).
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]- Bierz forsę i w nogi (1969)
- Zelig (1983)
- Oto Spinal Tap (1984)
- The Nona Tapes (1995)
- Biuro (2001–2003)
- Chłopaki z baraków (2001–2008, 2014–2018, od 2021)
- Rok diabła (2002)
- Wirtualna podróż na planetę Darwin 4 (Alien Planet) (2005)
- Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon (2006)
- Borat: Podpatrzone w Ameryce, aby Kazachstan rósł w siłę, a ludzie żyli dostatniej (2006)
- Brüno (2009)
- Parks and Recreation (2009–2015, 2020)
- Współczesna rodzina (2009–2020)
- AIC 23 (2013)
- Pocztówki z Republiki Absurdu (2014)
- Muppety (2015–2016)
- The Big Short (2015)
- 1670 (2023)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Becla, Filmy paradokumentalne – analiza genologiczna, Agnieszka Dytman-Stasieńko (red.), Dolnośląska Szkoła Wyższa, Wydział Nauk Społecznych i Dziennikarstwa, Wrocław 2014, s. 17, 25, 29, Cytat:
„Z definicji owych gatunków wynika, iż to, co jest przedmiotem mojej pracy zostało określone jako »pseudo-documentary«, a także »mockumentary« lub »docufiction«.”;
„Jeżeli chodzi o mockumentary, który w Stanach Zjednoczonych jest bodaj najpopularniejszą odmianą paradokumentu, to mamy do czynienia z klasycznym pastiszem dokumentu. Takim przykładem może być »This Is Spinal Tap«, które stanowiło ewidentną parodię filmów dokumentujących trasy koncertowe zespołów, a przy okazji wszystkie przywary i maniery gwiazd rocka. Można rzec, że była to parodia ówczesnego rock and rolla, zbierająca w jednym filmie wszystkie komizmy, które pojawiały się oddzielnie w różnych prawdziwych filmach o muzykach rockowych. Podobnym do docufiction gatunkiem jest semidocumentary. Według definicji jest to dzieło literackie lub książkowe oparte na prawdziwych wydarzeniach, ale wykorzystujące środki przekazu zbliżone do dokumentu. Tym samym »Rok diabła« mona uznać za film z pogranicza mockumentary, docufiction i semidocumentary”
(pol.). - ↑ Karolina Pasternak: Mocku i docu, czyli co trzeba wiedzieć. „Przekrój”, 15 lipca 2009. [dostęp 2009-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 grudnia 2017)].
