Molasa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Molasa – ogólna nazwa kompleksu skał osadowych wypełniających zapadliska powstające na przedpolu świeżo wypiętrzonego górotworu fałdowego w schyłkowym stadium orogenezy, zwykle o grubości wielu kilometrów.

Głównym składnikiem molas są skały okruchowe pochodzące z niszczenia gór, zwykle zlepieńce i piaskowce. należą do nich np. mioceńskie i plioceńskie utwory osadowe na przedpolu Alp - w Szwajcarii i południowej Bawarii^[1].

W przeciwieństwie do fliszu, który jest osadzany w zbiornikach morskich, środowisko sedymentacyjne molasy może być dwojakie:

• molasa morska – podobna litologicznie do fliszu, ale powstała w schyłkowym okresie tworzenia się orogenu;
• molasa lądowa – powstała w lądowych zbiornikach wodnych, np. jeziorach. Z tego powodu w molasie lądowej często występują sekwencje osadów organicznych, a nieobecne są wkładki osadów morskich, np. wapieni morskich, występujących we fliszu.

• WojciechW. Jaroszewski WojciechW., LeszekL. Marks LeszekL., AndrzejA. Radomski AndrzejA., Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626 . Brak numerów stron w książce