Monilinia johnsonii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Monilinia johnsonii

Apotecja na owocach głogu
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	patyczniaki
Rząd	tocznikowce
Rodzina	twardnicowate
Rodzaj	paciornica
Gatunek	Monilinia johnsonii
Nazwa systematyczna
Monilinia johnsonii (Ellis & Everh.) Honey Am. J. Bot. 23: 105 (1936)
Multimedia w Wikimedia Commons

Monilinia johnsonii (Ellis & Everh.) Honey) – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)^[1]. Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt głogu (Crataegus)^[2].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Monilinia, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozowali go w 1894 r. J.B. Ellis i B.M. Everhart nadając mu nazwę Ciboria johnsonii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu E. Honey w 1936 r.^[1]

Synonimy^[3]:

• Ciboria johnsonii Ellis & Everh. 1894
• Monilia crataegi Died. 1904
• Sclerotinia crataegi 1905
• Sclerotinia johnsonii (Ellis & Everh.) Rehm 1906

Anamorfa jest pasożytem. Rozwija się na liściach głogu powodując plamistość liści. W obrębie plam na konidioforach wytwarzane są zarodniki konidialne, które porażają owoce głodu. Na zmumifikowanych, opadłych i zazwyczaj zagrzebanych przynajmniej częściowo w ziemi owocach głodu tworzy się teleomorfa, która jest saprotrofem. Ma postać początkowo dzbankowatego, potem miseczkowatego, w końcu talerzykowatego apotecjum o średnicy 3–9(12) mm. Zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna strona jest tego samego koloru – od jasnobrązowego do ciemnobrązowego i ma łagodny, stęchły, ziemisty zapach. Obrzeże apotecjum często ma białawy kolor. W apotecjum wytwarzane są hialinowe askospory o średnicy 10–14 μm. Wiosną dokonują one infekcji pierwotnej na liściach głogu^[4].