Most Dębnicki w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok na Most Dębnicki od zachodu, z Bulwaru Rodła. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Podstawowe dane | |
Przeszkoda | |
Długość | 157 m |
Szerokość: • całkowita • jezdni • chodników |
|
Liczba przęseł | 3 |
Data budowy | 1887–1888 |
Data zburzenia | styczeń 1945 |
Data odbudowy | 1951 |
Data remontu | 1998 |
Projektant | Władysław Borusiewicz, Zbigniew Wzorek, Stefan Serafin |
Plan | |
Most Dębnicki pod numerem 5 | |
Położenie na mapie Krakowa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
50°03′15″N 19°55′42″E/50,054167 19,928333 |
Most Dębnicki – most w Krakowie na Wiśle łączący Stare Miasto i Zwierzyniec (Aleje Trzech Wieszczów) z Dębnikami (ul. Marii Konopnickiej). Stanowi on fragment II Obwodnicy Krakowa.
Z mostu rozpościera się widok na tzw. Zakole Wisły i Wzgórze Wawelskie. Na północnym brzegu rzeki przy moście znajduje się przystanek tramwaju wodnego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W latach 1887–1888 w miejscu dzisiejszego mostu Dębnickiego wybudowano trójprzęsłowy most o konstrukcji kratowej na potrzeby powstającej wówczas kolei obwodowej. Oprócz torowiska, posiadał on także przejazd dla ruchu kołowego oraz chodnik dla pieszych.
W 1911 r. kolej obwodową zlikwidowano, a z mostu usunięto torowisko.
Most (podobnie jak inne mosty Krakowa) został wysadzony przez wycofujące się wojska niemieckie w styczniu 1945 r., w wyniku czego został przeznaczony do rozbiórki. Odbudowano go w dzisiejszym kształcie w 1951 r. według projektu Władysława Borusiewicza, Zbigniewa Wzorka i Stefana Serafina. Uroczyste otwarcie mostu miało miejsce w styczniu 1951 roku i było połączone z akademią w Filharmonii. Krzyżami zasługi odznaczono techników A. Dzierzę i W. Bębenka[1].
W 1998 r. most poddano generalnemu remontowi, wyłączając go całkowicie z ruchu. Remontowany obiekt zastąpił składany most wojskowy Lajkonik, który zlokalizowano tuż obok, a po zakończeniu prac remontowych zdemontowano.
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Most ma 157 metrów długości i 19 metrów szerokości. Podparty jest na 2 filarach. Na moście w każdym kierunku prowadzą po 2 pasy ruchu samochodowego, a po bokach znajdują się chodniki dla pieszych.
Wśród krakowskich mostów na Wiśle wyróżnia go najniższy prześwit między lustrem wody a spodem konstrukcji mostu, co czyni go najbardziej zagrożonym przez powodzie i zatory lodowe obiektem tego typu na terenie miasta. Podczas powodzi w 2010 r. poziom wody w Wiśle był tak wysoki, że prześwit pomiędzy lustrem wody a przęsłami mostu zniknął[2]. Tak niskie usytuowanie mostu podyktowane było chęcią jak najmniejszej ingerencji w panoramę tego miejsca, która mogłaby spowodować przysłonięcie widoku na Wzgórze Wawelskie z bulwarów wiślanych.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Widok na Wisłę i Most Dębnicki z Wawelu
- Stary Most Dębnicki z widokiem na Wawel na pocztówce z 1908 roku
- Stary Most Dębnicki wysadzony przez wycofujące się wojska Niemieckie, 1945
- Wysoki stan Wisły przy moście Dębnickim w trakcie powodzi w lipcu 1997
- Stan Wisły przy Moście Dębnickim, niedługo przed zniknięciem prześwitu – powódź 2010
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Odbudowa mostu Dębnickiego ukończona! W niedzielę odbyło się uroczyste otwarcie, „Echo Krakowskie” (19), 22 stycznia 1951, s. 1 .
- ↑ Wisła zalewa Kraków – miasto sparaliżowane Rzeczpospolita.