Mutacja genomowa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mutacje genomowe, mutacje chromosomowe liczbowe polegają na:
- utracie lub występowaniu dodatkowych pojedynczych chromosomów — wskutek zaburzeń rozdziału chromosomów w mitozie bądź mejozie
- zwielokrotnieniu całego genomu — w wyniku zniesienia rozdziału wszystkich chromosomów (poliploidalność)
Zwiększona częstość mutacji, niestabilność genomu, związana jest z powstawaniem nowotworów i innych chorób u człowieka[1].
Istnieją również zmiany dziedziczne dotyczące liczby chromosomów. Można je podzielić na trzy rodzaje:
- aneuploidia - zwiększenie lub zmniejszenie liczby chromosomów
- euploidia
- monoploidia
- diploidia
- poliploidia
- autopoliploidia - zwiększenie liczby chromosomów o cały genom tego samego gatunku
- allopoliploidia - zwiększenie liczby chromosomów o cały genom należących do dwóch różnych gatunków
- amfiploidia
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Magdalena Kaliszewska: Choroby mitochondrialne wynikające z niestabilności mitochondrialnego DNA. Repozytorium UW, 2015-11-03. [dostęp 2017-04-23]. (pol.).