Mychajło Petrycki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mychajło Petrycki

Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1865 Kopyczyńce
Data i miejsce śmierci	luty 1921 Charków
poseł na XI i XII kadencję Rady Państwa Austrii
Okres	od 17 czerwca 1907 do 12 listopada 1918
Przynależność polityczna	Ukraińska Partia Narodowo-Demokratyczna
Multimedia w Wikimedia Commons

Mychajło Petrycki, ukr. Михайло Петрицький (ur. 5 listopada 1865 w Kopyczyńcach, zm. 15 lutego 1921 w Charkowie) – ukraiński działacz społeczny i polityczny w Galicji, pedagog, poseł do parlamentu austriackiego w latach 1907–1918.

Syn mieszczanina i właściciela nieruchomości w Kopyńczycach. Jego starszy brat, Petro Petryckyj był duchownym greckokatolickim a mężem siostry Tymotej Staruch^[1].

Ukończył gimnazjum a następnie seminarium nauczycielskie w Tarnopolu oraz akademię handlową we Lwowie^[2]. Następnie pracował jako nauczyciel we Lwowie. Potem przez pewien czas utrzymywał się z handlu obwoźnego a następnie handlował srebrem we Lwowie. Uczestnik ukraińskiego ruchu narodowo-kulturalnego, akcji obywatelskich Ukraińców w rejonie Kopyńczyc, w szczególności wielkiego strajku chłopskiego z 1902 roku^[2]. W latach 1902–1907 był wydawcą i redaktorem naczelnym pisma "Hajdamaky" we Lwowie^[2]. Był również wydawcą ukraińskich pisarzy i poetów, blisko związany z grupą „Młodej Muzy”, W latach 1910–1913 był członkiem Rady Powiatowej w Husiatynie^[1]. Z jego inicjatywy wybudowano w Kopyczyńcach „Narodnyj Dim”. W 1911 r. brał czynny udział w obchodach 50. rocznicy śmierci Tarasa G. Szewczenki w Husiatynie.

W latach 1890–1907 członek Ukraińskiej Partii Radykalnej następnie działacz Ukraińskiej Partii Narodowo-Demokratycznej. Poseł do austriackiej Rady Państwa XI kadencji ( 17 czerwca 1907 – 30 marca 1911) i XII kadencji (17 lipca 1911 – 11 grudnia 1918), wybierany w dwumandatowym okręgu wyborczym nr 70 (Skałat, Podwołoczyska, Grzymałów, Kopyczyńce, Husiatyn bez gminy Czarnokońce Małe)^[1]. W Radzie Państwa należał o Klubu Ruskiego (1907) i Klubu Ukraińskiego (1907–1913) a po rozwiązaniu tego ostatniego do Związku Ukraińskiego (1913–1914) a następnie do Ukraińskiej Reprezentacji Parlamentarnej (1917–1918)^[1].

Podczas I wojny światowej został internowany przez okupujące Galicję władze rosyjskie, a następnie jako zakładnik wywieziony do Czistopola w Rosji^[3]. Po rewolucji lutowej w lipcu 1917 udało mu się powrócić do kraju. Działacz Towarzystwa "Silśkyj Hospodar". W latach 1918–1919 był delegatem do Ukraińskiej Rady Narodowej ZUNR w Stanisławowie^[2]. W czasie wojny polsko-ukraińskiej był oficerem propagandy najpierw w Komendzie Głównej a następnie w III Korpusie Ukraińskiej Halickiej Armii^[2]. W 1920 został aresztowany przez komunistyczne władze radzieckie, zmarł wskutek tortur w więzieniu w Charkowie^[3].

• Енциклопедія українознавства. T. 6. Lwów, 2000, s. 2033. ISBN 5-7707-4048-5. (ukr.)
• Ihor Melnyk. Juwiłej Mychajła Petryćkoho. „Zbruč”. 5 listipada 2015. (ukr.)