N.N. – Wikipedia, wolna encyklopedia

Komunalny Cmentarz Południowy w Warszawie, miejsce pochówku osób określonych jako NN.
Wierzchołek krzyża na grobie nierozpoznanego żołnierza w Starej Miłosnej w Wesołej w Warszawie.

'N.N., NN,skrótowiec stosowany głównie w terminologii prawniczej i kryminalistyce na określenie osoby, której tożsamości nie ustalono[1]. Pochodzi od łacińskich słów nomen nescio (dosł. imienia nie znam), non notus (nieznany) lub nomen nominandum (imię do ustalenia). W języku polskim przyjęło się rozwijać NN do nazwisko nieznane.

Termin ten wywodzi się ze starożytnego Rzymu, gdzie był używany przy i do oznaczenia osoby występującej w kazusie przeznaczonym dla adeptów nauki prawa.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. N.N. – Słownik języka polskiego PWN. sjp.pwn.pl. [dostęp 2022-02-13].