NGC 2023 – Wikipedia, wolna encyklopedia

NGC 2023

Mgławica refleksyjna NGC 2023 (z lewej strony widoczne jest światło gwiazdy centralnej). Zdjęcie z HST.
Odkrywca	William Herschel
Data odkrycia	6 stycznia 1785
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór	Orion
Typ	mgławica refleksyjna
Rektascensja	05h 41m 37,9s
Deklinacja	–02° 15′ 52″
Odległość	1500 ly
Rozmiary kątowe	10,0' × 10,0'
Charakterystyka fizyczna
Wymiary	4 ly
Alternatywne oznaczenia
LBN 954, VDB 52, RAFGL 806, IRAS 05391-0217
Multimedia w Wikimedia Commons

NGC 2023 – mgławica refleksyjna znajdująca się w konstelacji Oriona w odległości blisko 1500 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 6 stycznia 1785 roku przez Williama Herschela^[1]. Mgławica ta rozciąga się na przestrzeni 4 lat świetlnych.

NGC 2023 znajduje się w pobliżu Mgławicy Koński Łeb oraz Mgławicy Płomień. Otacza ona młodą masywną gwiazdę typu widmowego B HD 37903. Energia tej gwiazdy oświetla mgławicę w takim stopniu, że ma ona stosunkowo wysoką jasność powierzchniową i jest stosunkowo łatwym obiektem do badań. W materiale, z którego powstała mgławica NGC 2023 formują się nowe gwiazdy. Fale gazu otaczające gwiazdę są 5000 razy gęstsze niż ośrodek międzygwiazdowy. Niezwykłe zielonkawe bąble to prawdopodobnie obiekty Herbiga-Haro. Fale uderzeniowe pobudzają gaz do świecenia, tworząc obserwowane w mgławicy nieprzewidywalne formy.

• Lista obiektów NGC

• NGC 2023 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
• NGC 2023 w bazie SIMBAD (ang.)
• NGC 2023 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
• Barwy zachodu w Orionie