Nabój 7,62 × 54 mm R – Wikipedia, wolna encyklopedia

7,62 × 54 mm R

Naboje 7,62 × 54 mm R różnych producentów
Rodzaj	nabój karabinowy
Kaliber	7,62 mm
Średnica
pocisku	7,90 mm
max. szyjki	8,50 mm
max. stożka przejściowego	11,47 mm
max. łuski	12,32 mm
kryzy	14,40 mm
Długość
łuski	53,72 mm
pocisku	28,6 mm
naboju	76,7–77,2 mm
Masa
naboju	20,4–25,5 g
pocisku	9,50–12,96 g
materiału miotającego	2,9–3,2 g
Inne
Prędkość początkowa	780–870 m/s
Energia początkowa	2920–4466 J
Ciśnienie maksymalne	300 MPa

7,62 × 54 mm R – nabój karabinowy opracowany w latach 80. XIX wieku w Rosji.

Nabój 7,62 × 54 mm R został przyjęty do uzbrojenia w 1891 roku wraz z karabinem wz. 1891. Choć były już wówczas znane naboje bez kryzy wystającej, ze względu na niski poziom rosyjskiego przemysłu zdecydowano się na przyjęcie naboju z kryzą wystającą, broń zasilana taką amunicją ma bardziej skomplikowaną konstrukcję, ale może być produkowana z większymi tolerancjami.

Po II wojnie światowej nabój 7,62 × 54 mm R stał się przepisowym nabojem karabinowym armii państw Układu Warszawskiego. Obecnie obok naboju 7,62 × 51 mm NATO należy do najpowszechniej używanych naboi karabinowych.

• LPS – pocisk lekki z rdzeniem stalowym, masa pocisku 9,65 g, prędkość początkowa 870 m/s, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na srebrno.
• D – pocisk ciężki z rdzeniem ołowianym, masa pocisku 11,98 g.
• BS-40 – pocisk przeciwpancerno-zapalający ciężki, z rdzeniem wolframowym, masa pocisku 12,11 g, prędkość początkowa 805 m/s, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na czarno z czerwoną szarfą.
• T46 – pocisk smugowy, masa pocisku 9,65 g zasięg smugi – 1000 m, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na zielono.
• BZT – pocisk przeciwpancerno-zapalająco-smugowy z rdzeniem stalowym, masa pocisku 9,2 g.
• PZ – pocisk zapalająco-wskaźnikowy, masa pocisku 10,36 g.
• 7N1 – nabój do karabinów wyborowych, głównie SWD.

• D166 – pocisk zwykły, masa pocisku 12,96 g, prędkość początkowa 700 m/s.
• D276 – pocisk zapalający.
• D277 – pocisk przeciwpancerny.
• D278 – pocisk smugowy.

• L – pocisk lekki, oznaczenie: nie posiada^[1]; łuska emaliowana.
• ŁPS – pocisk lekki z rdzeniem stalowym, masa pocisku 9,65 g, prędkość początkowa 870 m/s, oznaczenie: końcówka pocisku pomalowana na srebrno.
• C – pocisk ciężki, oznaczenie: pas na skrzynce żółty, końcówka pocisku żółta^[1].
• B-32 – pocisk przeciwpancerno-zapalający, oznaczenie: pas na skrzynce czarno czerwony, końcówka pocisku czarna z czerwoną szarfą^[1].
• T46 – pocisk smugowy, oznaczenie: pas na skrzynce zielony; końcówka pocisku pomalowana na zielono^[1].
• PZ – pocisk zapalająco-wskaźnikowy, oznaczenie: pas na skrzynce czerwony, końcówka pocisku czerwona^[1].

• StanisławS. Kochański StanisławS., Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07784-3, OCLC 233499382 . Brak numerów stron w książce
• Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.Sprawdź autora:1. Brak numerów stron w książce

Zobacz multimedia związane z tematem: Nabój 7,62 × 54 mm R