Nadgroda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nadgroda
Muzyka

Karol Kurpiński

Libretto

Ludwik Adam Dmuszewski

Liczba aktów

2

Prapremiera

24 grudnia 1815
Warszawa

Nadgroda[1] (też: Nagroda, czyli wskrzeszenie narodu; Najjaśniejsi goście, czyli nagroda; Nagroda, czyli wskrzeszenie Królestwa Polskiego) – opera Karola Kurpińskiego, w 2 aktach.

Libretto napisał Ludwik Adam Dmuszewskiz powodu pożądanego przybycia najjaśniejszego Alexandra I, Cesara i Króla do nowo-wskrzeszonego Królestwa Polskiego napisana»[1]). Jej prapremiera miała miejsce w Warszawie 24 grudnia 1815 roku. Uwertura ukazała się drukiem jako dodatek do "Tygodnika Muzycznego" w maju 1820 roku.

  • Podczaszy, dziedzic włości
  • Ekonom
  • Organista
  • Justyna, jego córka
  • Basia, wieśniaczka jej przyjaciółka
  • Grzegorz, dawniej włódarz
  • Stanisław, syn jego dawniej żołnierz
  • Goście z sąsiedztwa
  • Wieśniacy

Scena w Krakowskiem.

  • Akt I: Teatr wystawia wieś.
  • Akt II: Ogród pałacowy.

Rzecz dzieie się dnia 10. Listopada 1815 roku.

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]
  • Uwertura

Akt I

  • (?) Chor dziewczyn. «Cieszmy się, ciesmy w tej radosnej chwili» (Scena I)
  • Dumka (Justyna). «Gdym przestała bydż dziecięciem» (Scena I)
  • Dwuśpiew (Justyna i Basia). «Nadziejo, droga nadziejo!» (Scena II)
  • Polonaise (Basia). «Jak prawdziwa Krakowianka» (Scena III)
  • Dwuśpiew (Justyna i Stanisław). «Ach jak szczęśliwy był dzisiejszy ranek» (Scena VIII)
  • Final (Justyna, Stanisław, Basia, Ekonom, Organista, grono wieśniaków). «Niech żyje! niech żyje! niech żyje!» (Scena X)

Akt II

  • Mazurek (Organista). «Cieszmy się miłą nadzieją» (Scena I)
  • (?) Chor i wyrwasy Krakowskie [Krakowiaki]. «Nasz sędziowy od Skalmierza» (Scena II)
  • Kantata (poezya L. Osińskiego, muzyka J. Elsnera). «Jakaż radość weselnych rozwesela plemie?»

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b L. A. Dmuszewski: Dzieła dramatyczne. T. 3. Wrocław: Wilhelm Bogumił Korn, 1821, s. 79.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]