Nadpłytkowość wtórna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nadpłytkowość wtórna – choroba polegająca na patologicznym wzroście płytek krwi, wywoływana przez inne schorzenia. Liczba płytek krwi we krwi obwodowej wynosi powyżej 400 000/µl.

• nowotwory lite
• niedokrwistość z niedoboru żelaza
• niedokrwistości hemolityczne
• przewlekłe choroby zapalne i infekcyjne
• ostra utrata krwi
• alkoholizm
• usunięcie śledziony
• u częstych dawców krwi

Najczęściej nie daje objawów, nie wywołuje skazy krwotocznej ani zakrzepicy.

Wyleczenie jest możliwe po skutecznym leczeniu choroby podstawowej.

• A. Szczeklik "Choroby wewnętrzne 2011"