Nadużycia pracownicze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nadużycia pracownicze lub zawodowe (ang. occupational fraud) – nadużycia popełniane przez pojedyncze osoby lub niewielkie grupy osób w związku z ich zajęciem zawodowym. Pojęcie zajęcia zawodowego obejmuje w tym przypadku zarówno zatrudnienie (pracownik, urzędnik, zleceniobiorca, wykonawca), działalność gospodarczą (właściciel, wspólnik) jak i działalność w zawodzie zaufania społecznego (lekarz, prawnik, policjant, polityk).

Klasyfikacja nadużyć pracowniczych według Stowarzyszenia Biegłych ds. Przestępstw i Nadużyć Gospodarczych (ACFE)Ł

• Korupcja
  • konflikt interesów
  • przekupstwo
  • nielegalne podarunki
  • wymuszenia

• Defraudacja
  • defraudacja gotówki i środków pieniężnych
  • defraudacja zapasów i innych aktywów

• Nierzetelne oświadczenia
  • oszukańcza sprawozdawczość finansowa
  • oszukańcze oświadczenia niefinansowe

Szacunki strat generowanych przez nadużycia pracownicze są nieprecyzyjne, szczególnie odnośnie do tej części nadużyć, które pozostają niewykryte przez poszkodowane organizacje lub nieujawnione szerszej opinii publicznej, w tym odpowiednim władzom i ekspertom. Zdecydowanie najczęściej cytowanym szacunkiem jest analiza amerykańskiego Stowarzyszenia Biegłych ds. Przestępstw i Nadużyć Gospodarczych (Association of Certified Fraud Examiners – ACFE). Analiza ACFE oparta jest na sondażu ponad tysiąca przypadków nadużyć pracowniczych analizowanych przez członków stowarzyszenia. Ostatnia wersja analizy została opublikowana w 2012 roku.

ACFE szacuje, że typowa organizacja traci około 5% przychodów wskutek nadużyć pracowniczych rocznie. Daje to ponad 3,5 biliona dolarów rocznie w skali światowej^[1].

• Joseph T. Wells, Nadużycia w firmach - vademecum. Zapobieganie i wykrywanie, LexisNexis. 2006.

• Strona główna amerykańskiego Stowarzyszenia Biegłych ds. Przestępstw i Nadużyć Gospodarczych (ACFE)
• Strona polskiego oddziału ACFE