Nadwiślanin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nadwiślanin

pamiętnik literaturze poświęcony

Okładka tomu 1
Częstotliwość	aperiodyk
Państwo	Królestwo Polskie
Adres	Warszawa
Organ prasowy	Cyganeria Warszawska
Język	polski
Pierwszy numer	1841
Ostatni numer	1842
OCLC	1036508129
Multimedia w Wikimedia Commons

Nadwiślanin – czasopismo literackie i społeczno-kulturalne wydawane nieregularnie od marca 1841 do lutego 1842 roku, organ Cyganerii Warszawskiej.

Redaktorem naczelnym był Seweryn Filleborn, a jego współpracownikami między innymi: Józef Bohdan Dziekoński, Roman Zmorski, Jan Majorkiewicz, Seweryn Zenon Sierpiński, Tytus Chałubiński, August Adam Jeske^[1] .

„Nadwiślanin” ostro polemizował z „Biblioteką Warszawską”.

• Saturnin Sikorski: Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana, t. 31-32, Instygator - Joel Manuel. Warszawa: Drukarnia Aleksandra Tadeusza Jezierskiego, 1903, s. 911-912.
• Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, tom 4 (M-P), s. 370.

• Nadwiślanin : pamiętnik literaturze poświęcony. NuKat – katalog zbiorów polskich bibliotek naukowych.
• Zdigitalizowane tomy czasopisma. Repozytorium Cyfrowe Instytutów Naukowych.