Nadwiślanin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nadwiślanin
pamiętnik literaturze poświęcony
ilustracja
Okładka tomu 1
Częstotliwość

aperiodyk

Państwo

 Królestwo Polskie

Adres

Warszawa

Organ prasowy

Cyganeria Warszawska

Język

polski

Pierwszy numer

1841

Ostatni numer

1842

OCLC

1036508129

Nadwiślaninczasopismo literackie i społeczno-kulturalne wydawane nieregularnie od marca 1841 do lutego 1842 roku, organ Cyganerii Warszawskiej.

Redaktorem naczelnym był Seweryn Filleborn, a jego współpracownikami między innymi: Józef Bohdan Dziekoński, Roman Zmorski, Jan Majorkiewicz, Seweryn Zenon Sierpiński, Tytus Chałubiński, August Adam Jeske[1].

„Nadwiślanin” ostro polemizował z „Biblioteką Warszawską”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Saturnin Sikorski: Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana, t. 31-32, Instygator - Joel Manuel. Warszawa: Drukarnia Aleksandra Tadeusza Jezierskiego, 1903, s. 911-912.
  • Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, tom 4 (M-P), s. 370.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]