Napierśnik (zbroja końska) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ten artykuł od 2016-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Napierśnik – część zbroi końskiej, chroniąca pierś konia przed zranieniem kopią oraz piechurami chcącymi powalić konia i jeźdźca.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]- Zbroja płytowa posiadała napierśnik w postaci pojedynczej płyty przyczepionej pasem do szyi i siodła.
- W zbroi łuskowej i kolczudze napierśnik realizowano w postaci "fartucha" przyczepionego do szyi. W zbrojach chroniących całe ciało konia, napierśnik łączy się z nogawicami i podbrzuszem.
Częstym błędem było niezapinanie szczelnie obu części napierśnika łuskowego, co znacznie osłabiało jego funkcję ochronną.
Czasem w zbrojach płytowych doczepiano folgowe płytki chroniące górne partie nóg konia.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Konie w napierśnikach płytowych
- Koń w ciężkim napierśniku
- Koń w kolczudze. Widoczny napierśnik jako fartuch przytwierdzony do szyi konia
- Koń w zbroi łuskowej. W tym przypadku zbroję wykonano jako dwa podłużne płaty zbroi łuskowej, złączane na piersi i zadzie (tutaj nie spięte w całości)