Nastrosz półpawik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nastrosz półpawik

Smerinthus ocellata
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	motyle
Rodzina	zawisakowate
Rodzaj	Smerinthus
Gatunek	nastrosz półpawik
Multimedia w Wikimedia Commons

Nastrosz półpawik, gryzuń półpawik (Smerinthus ocellata syn. Smerinthus ocellatus) – owad z rzędu motyli. Skrzydła o rozpiętości 70–78 mm, od szaro-różowych do brunatno-oliwkowych z rysunkiem mającym formę falistych, załamanych przepasek. Na tylnych skrzydłach tzw. pawie oko na różowym tle.

Gąsienice żerują od lipca do września. Podstawowymi roślinami żywicielskimi są różne gatunki wierzby, dodatkowymi brzoza, jabłoń domowa, czeremcha pospolita, kalina koralowa, grusza pospolita i topola. Na zimę zakopują się w ziemi, gdzie zamieniają się w połyskujące czarnoczerwone poczwarki. Niekiedy pojawia się częściowe drugie pokolenie. Owady dorosłe można spotkać od połowy maja do końca lipca; latają nocą, ale nie pobierają pokarmu.

Typowe biotopy tego motyla to sady, ogrody, lasy liściaste i mieszane, parki oraz nadrzeczne zarośla.

• 
  Smerinthus ocellata ♀
• 
  Smerinthus ocellata ♀ △
• 
  Smerinthus ocellata ♂
• 
  Smerinthus ocellata ♂ △
• 
  Gąsienica

• Zawisakowate Polski

• Władysław Strojny, Nasze zwierzęta, Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, 1981, ISBN 83-09-00045-6.