Nawodnik rzeczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nawodnik rzeczny

Ephydatia fluviatilis[1]
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	gąbki
Gromada	gąbki pospolite
Rząd	Haplosclerida
Rodzina	nadecznikowate
Rodzaj	Ephydatia
Gatunek	nawodnik rzeczny

Nawodnik rzeczny (Ephydatia fluviatilis) – gatunek gąbek słodkowodnych.

Nawodnik rzeczny występuje w postaci kolonii najczęściej płaskich przylegających do podłoża. Często obrasta pędy roślin oraz konary i korzenie zanurzone w wodzie. Szeroko rozpowszechniony w zbiornikach wodnych oraz wolno płynących rzekach Europy, Azji, Afryki i Ameryki Północnej. Kolonie tej gąbki mogą osiągają wysokość do 60 cm^[2].

Szkielet nawodnika rzecznego stanowią gładkie igły krzemionkowe, które są spojone włóknami sponginowymi. Rozród trwa od marca do czerwca. Nawodnik rzeczny tworzy formę przetrwalnikową będącą formą rozrodu bezpłciowego zdolną do przetrwania całego okresu zimowego w zamarzniętym zbiorniku wodnym.

• Brtek, L'ubomír, i inni, Świat zwierząt, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, s.52, ISBN 83-09-00747-7.
• Mały Słownik Zoologiczny - Bezkręgowce, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1984,
• Ephydatia fluviatilis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2009-08-18]  (ang.).