Nawozy U – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nawozy U – nawozy dolistne utrudniające rozwój chorób i szkodników roślin.

Te ich właściwości „U” wykorzystuje się przy opracowywaniu programu opryskiwania i dokarmiania dolistnego nimi roślin w Integrowanej Produkcji Owoców.

Z punktu widzenia dokarmiania wyróżnia się:

• nawozy „U” kompletne, zawierające wszystkie składniki potrzebne do wzrostu w stosunku zrównoważonym względem wymagań pokarmowych roślin,
• nawozy „U” specjalistyczne, zawierające jeden lub dwa składniki pokarmowe wyraźnie dominujące np. azot, potas, wapń, fosfor, zaś wszystkie pozostałe składniki w małym udziale; nazwa tych nawozów pochodzi od składnika dominującego, np. nawóz „U” azotowy - jeśli dominuje azot, nawóz „U” potasowy - jeśli dominuje potas, itd.

Z punktu widzenia utrudniania rozwoju na roślinie patogenów nawozy „U” dzieli się na:

• mocno zasadowe,
• mocno octanowe,
• zawierające odpowiednio duże stężenie mikroelementów, toksyczne dla patogenów ale jeszcze nie fitotoksyczne dla roślin,
• zawierające koloidalną krzemionkę,
• forte, tj. jednocześnie mocno zasadowe i mocno octanowe lub zawierające duże stężenia mikroelementów bądź koloidalną krzemionkę.

Nawozy „U” są nieszkodliwe dla owadów dorosłych, w tym dla nalatujących np. pszczół, trzmieli, muchówek, natomiast uniemożliwiają one owadom przechodzenie cyklu rozwojowego na roślinie gdyż niszczą najmłodsze stadia, tj. jaja i młode larwy.

W Polsce pierwszym nawozem „U” zasadowym była Florogama „O”, a pierwszym nawozem „U” octanowym był Ekolist.