Nektarnik królewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nektarnik królewski
	Cinnyris regius
	Reichenow, 1893
	; Samiec
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	nektarniki
Rodzaj	Cinnyris
Gatunek	nektarnik królewski
Synonimy
	Cinnyris regia Reichenow, 1893; Nectarinia regia (Reichenow, 1893);
	Cinnyris regia Reichenow, 1893; Nectarinia regia (Reichenow, 1893);
Podgatunki
	C. r. regius Reichenow, 1893; C. r. anderseni J. G. Williams, 1950;
	C. r. regius Reichenow, 1893; C. r. anderseni J. G. Williams, 1950;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nektarnik królewski^[4] (Cinnyris regius) – gatunek małego ptaka z rodziny nektarników (Nectariniidae), występujący w środkowo-wschodniej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka

Wyróżniono dwa podgatunki C. regius^[5]^[2]:

C. regius regius) – wschodnia Demokratyczna Republika Konga, zachodnia Uganda, zachodnia Rwanda i zachodnie Burundi.
C. regius anderseni – zachodnia Tanzania.

Proponowany podgatunek C. r. kivuensis Schouteden, 1937 uznany za nieodróżnialny od nominatywnego^[5]^[2].

Morfologia

Wygląd: Mały ptak o smukłym dziobie lekko zagiętym ku dołowi. U samca jaskrawe, lśniące pióra: oliwkowe na górze i na ogonie, bardziej zielone na głowie, dolna część tułowia jaskrawoczerwona, boki jaskrawożółte; nogi i dziób czarnawe; oczy ciemne. Samica bardziej matowa, o oliwkowozielonej górnej części tułowia i jaskrawożółtej dolnej.
Długość ciała: 11 cm.
Masa ciała: 6 g.

Zasięg i środowisko

Lasy górskie wschodniej Demokratycznej Republiki Konga, zachodniej Ugandy, zachodniej Rwandy, zachodniego Burundi i zachodniej Tanzanii. Występuje w przedziale wysokości 1500–3100 m n.p.m.^[3]

Ekologia i zachowanie

Głos

Śpiewa szybką, trelującą lub dudniącą piosenkę.

Rozród

Sezon zmienny w zależności od pory deszczowej. Samica buduje gniazdo w kształcie woreczka z bocznym wejściem, zawieszone na gałązce. Budulcem są trawy, porosty i inne części roślin, połączone z pomocą pajęczyny. Samica wysiaduje przez 13–15 dni 2–3 białawe lub niebieskawe jaja. Pisklętami, które opierzają się po 14–19 dniach, opiekują się oboje rodzice.

Pożywienie

Nektar, owady, pająki.

Status

IUCN uznaje nektarnika królewskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na niszczenie jego siedlisk^[3].

Przypisy

↑ Cinnyris regius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Regal Sunbird (Cinnyris regius). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-26)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Cinnyris regius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Nectariniidae Vigors, 1825 – nektarniki – Sunbirds (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-08].
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-08]. (ang.).

Bibliografia

Jill Bailey: Ptaki. Marcin Jan Gorazdowski (tłum.). Warszawa: Mozaika Wydawnictwo, 2004, seria: Minikompendium. ISBN 83-89200-86-4.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Cinnyris regius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Regal Sunbird (Cinnyris regius). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-26)]. (ang.).

[iucn-3] Cinnyris regius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Nectariniidae Vigors, 1825 – nektarniki – Sunbirds (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-08].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Dippers, leafbirds, flowerpeckers, sunbirds. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-08]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]