Neobisium polonicum – Wikipedia, wolna encyklopedia

Neobisium polonicum
Rafalski, 1939
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Iocheirata

Nadrodzina

Neobisioidea

Rodzina

Neobisiidae

Podrodzina

Neobisiinae

Rodzaj

Neobisium

Gatunek

Neobisium polonicum

Neobisium polonicum – gatunek zaleszczotka z nadrodziny Neobisioidea, rodziny Neobisiidae i podrodziny Neobisiinae[1]. Wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt, gdzie posiada status zagrożenia: „bardzo wysokiego ryzyka” (EN)[2], a od października 2014 objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową[3].

Biologia

[edytuj | edytuj kod]

Brak danych na ten temat. Prawdopodobnie, jak większość zaleszczotków, gatunek drapieżny[2].

Biotop

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten żyje w górskich i podgórskich lasach, gdzie bytuje pod kamieniami, płytami piaskowca lub w ściółce[2].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Neobisium polonicum jest gatunkiem bardzo rzadkim, endemicznym dla Karpat Wschodnich. Wykazywany dotąd z Polski, Rumunii, Słowacji i Ukrainy. W Polsce znany z Beskidu Niskiego i Bieszczadów[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]