Neodik – Wikipedia, wolna encyklopedia
Neodik – polski herb szlachecki z nobilitacji.
W polu srebrnym kozioł (sarna) wspięty, barwy naturalnej, z rogami złotymi, z mieczem w pysku, wsparty na górze błękitnej.
Klejnot – kozioł (sarna), jak w godle, między dwoma skrzydłami – z prawej srebrnym, z lewej błękitnym.
Labry błękitne, podbite srebrem.
Z rekonstrukcją herbu związanych jest kilka rozbieżności. Opisany wizerunek został zrekonstruowany przez Tadeusza Gajla. Szymański podaje opis, w którym figuruje sarna, ale w rysunku podaje kozła. Zwierzę ma na szyi obrożę błękitną. Brak jest góry (choć autor wzmiankuje też i taką wersję). Zwierzę w klejnocie nie trzyma u niego miecza[1].
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Nobilitacja Jana Neodika a Röber, syndyka miasta Elbląga z 18 września 1577[1].
Neodik.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Herb Neodik z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 188. ISBN 83-7181-217-5.