Nerw poprzeczny szyi – Wikipedia, wolna encyklopedia
Nerw poprzeczny szyi, nerw skórny szyi (łac. nervus transversus colli, nervus cutaneus colli) – w anatomii człowieka nerw będący jedną z gałęzi skórnych splotu szyjnego. Wychodzi spod mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, zawija się poziomo dokoła tylnego brzegu tego mięśnia, biegnie następnie do przodu krzyżując od tyłu żyłę szyjną zewnętrzną i kieruje się do góry przebijając mięsień szeroki szyi[1].
Zaopatruje skórę dolnej i górnej części przedniego trójkąta szyi aż do żuchwy[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 26–29, ISBN 978-83-200-3258-1 .