Nerw skalisty głęboki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Odgałęzienia nerwu szczękowego oraz nerw skalisty głęboki

Nerw skalisty głęboki (łac. nervus petrosus profundus) – w anatomii człowieka nerw będący gałęzią nerwu szyjno-tętniczego wewnętrznego, odchodzący od splotu szyjno-tętniczego wewnętrznego. Nerw skalisty głęboki zawiera jedynie włókna współczulne. Przebijając otwór poszarpany wychodzi na powierzchnię zewnętrzną podstawy czaszki. Współtworzy wraz z nerwem skalistym większym nerw kanału skrzydłowego i stanowi korzeń współczulny zwoju skrzydłowo-podniebiennego[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 270, ISBN 978-83-200-3258-1.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nerw_skalisty_głęboki&oldid=74491215”