Zbójnicki Przechód – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok z Polany Pisanej | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°14′02,9″N 19°51′56,0″E/49,234139 19,865556 |
Zbójnicki Przechód – dwie przełęcze w północno-zachodnich stokach Gubalca w polskich Tatrach Zachodnich:
- Wyżni Zbójnicki Przechód – szerokie i zalesione siodło (wiatrołomy obsadzone modrzewiem) w północno-zachodniej grzędzie Gubalca opadającej do Doliny Kościeliskiej. Znajduje się pomiędzy wierzchołkiem Gubalca (1550 m) a Zbójnicką Turnią, która wznosi się około 15 m powyżej siodła przełęczy.
- Niżni Zbójnicki Przechód. Znajduje się w tej samej grzędzie, pomiędzy Zbójnicką Turnią a mniejszą i niżej położoną Zbójnicką Igłą. Zbójnicka Turnia wznosi się nad Niżnim Zbójnickim Przechodem uskokiem o wysokości około 40 m[1].
Z lesistego grzbietu powyżej Wyżniego Zbójnickiego Przechodu opada do Wąwozu Kraków (na Plac pod Ratuszem) zalesiony żleb[2].
Nazwy Zbójnicki Przechód, Zbójnicka Turnia i Zbójnicka Igła pochodzą od tego, że według górali w licznych jaskiniach znajdujących się w tych okolicach dawniej mieszkali zbójnicy i znajdują się tam zgromadzone przez nich skarby[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3 .
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4 .
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3 .