Nina (radioodbiornik) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Typ | tranzystorowy, monofoniczny |
---|---|
Producent | |
Państwo | |
Dane techniczne | |
Zakresy fal | |
Fale długie | 150–285 kHz |
Fale średnie | 525–1605 kHz |
Fale krótkie | 5,8–10,5 MHz |
UKF | 65,5–73 MHz |
Czułość użytkowa | |
Fale długie | 3 mV/m |
Fale średnie | 1,5 mV/m |
Fale krótkie | 80 μV |
UKF | 15 μV |
Inne | |
Moc wzmacniacza | 0,75 W (8 Ω) |
Napięcie zasilania | 220 V |
Pobór mocy (bat.) | 9 W |
Nina – przenośny, monofoniczny odbiornik radiowy produkowany w latach siedemdziesiątych XX w. przez Zakłady Radiowe UNITRA ELTRA z Bydgoszczy. Podczas Targów Krajowych – Jesień 77 w 1977 r. odbiornik na konkursie „Dobre – Ładne – Poszukiwane” został nagrodzony srebrnym medalem.
Podstawowe dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]- zakresy fal:
- dla fal długich 150–285 kHz,
- dla fal średnich 525–1605 kHz,
- dla fal krótkich 5,8–10,5 MHz,
- dla fal ultrakrótkich 65,5–73 MHz.
- budowa:
- zasilanie:
- sieciowe 220 V
- bateryjne 9 V – sześć ogniw R14
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- „Radioamator i Krótkofalowiec”. 3/78, s. 62, 67, 1978. WKiŁ.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Radioodbiornik Nina. www.oldradio.pl. [dostęp 2015-05-06].