Niwelacja geometryczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Niwelacja geometryczna – jeden z rodzajów niwelacji. Pomiar różnic wysokości punktów na podstawie pomiaru położenia poziomej osi celowej niwelatora na pionowo ustawionych na tych punktach łatach niwelacyjnych^[1]. Zasady jej wykonania określa Instrukcja Techniczna G-4 "Pomiary sytuacyjne i wysokościowe".

Polega na wyznaczeniu różnicy wysokości między dwoma punktami terenowymi poprzez pomiar pionowych odcinków zawartych między poziomą linią celowania a punktami terenowymi. Aby wyznaczyć wspomniane odcinki pionowe należy w punktach terenowych ustawić odpowiednie przymiary w postaci łaty niwelacyjnej. Pozioma linia celowania realizowana jest z użyciem specjalnych instrumentów geodezyjnych, zwanych niwelatorami.

Sposoby wykonania niwelacji geometrycznej

• niwelacja ze środka
• niwelacja w przód

Rodzaje niwelacji w zależności od celu jej przeprowadzenia

• niwelacja reperów – służy do zagęszczenia osnowy wysokościowej
• niwelacja powierzchniowa:
  • metodą siatkową
  • metodą punktów rozproszonych
  • metodą profilów podłużnych i poprzecznych

Rodzaje niwelacji w zależności od dokładności jej przeprowadzenia

• precyzyjna – dla podstawowej osnowy wysokościowej I i II klasy
• techniczna – dla szczegółowej osnowy wysokościowej III i IV klasy oraz osnowy pomiarowej