Nowa Synagoga w Częstochowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowa Synagoga w Częstochowie
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Częstochowa

Budulec

murowana

Data budowy

18891909

Data likwidacji

25 grudnia 1939

Data zburzenia

1955

Tradycja

reformowana

Obecnie

filharmonia im. Bronisława Hubermana

Położenie na mapie Częstochowy
Mapa konturowa Częstochowy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowa Synagoga w Częstochowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Nowa Synagoga w Częstochowie”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Nowa Synagoga w Częstochowie”
Ziemia50°48′50″N 19°07′19″E/50,814000 19,122000

Nowa Synagoga w Częstochowie - (zwana też Synagogą Postępową lub Deutsche Schule – nieistniejąca synagoga znajdująca się w Częstochowie u zbiegu ówczesnych ulic Spadek i Aleksandryjskiej, dziś Wilsona 16[1].

Była największą częstochowską synagogą i jednym z najbardziej charakterystycznych architektonicznie budynków miasta.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Koncepcja budowy synagogi narodziła się w latach 80. XIX wieku wśród Żydów reformowanych przybyłych z Niemiec, dążących do asymilacji z narodem i kulturą polską. Wybrano komitet na czele z Henrykiem Markusfeldem i Henichem Templem oraz innymi zamożnymi przedstawicielami częstochowskiej gminy żydowskiej, których zadaniem było kierowanie pracami budowlanymi i organizacyjnymi. Budowę rozpoczęto w 1889, a zakończono w 1909[1].

Zaraz po wybudowaniu synagogi obok niej powstała szkoła kantorów, której absolwenci byli znani w całej Europie. 17 stycznia 1937 przy synagodze otwarto Instytut Judaistyczny. Kilka lat przed wojną, ze względu na duże koszty utrzymania i wielką hojność gminy żydowskiej na rzecz synagogi, dokonano nowego aktu prawnego, w oparciu o który stała się ona własnością gminy.

Synagoga na początku II wojny światowej została ograbiona z wszystkich cennych przedmiotów i następnie 25 grudnia 1939 spalona. Po zakończeniu wojny zachowane mury synagogi przez kilka lat niszczały, a w głównej sali modlitewnej, dzieci z pobliskich domów urządziły sobie boisko do gry w piłkę nożną[1].

W 1954 Orkiestra Symfoniczna zwróciła się do Kongregacji Wyznania Mojżeszowego w Częstochowie z propozycją przejęcia budynku synagogi, celem wyremontowania go i przeznaczenia na filharmonię.

31 grudnia 1954 zarząd Kongregacji Wyznaniowej bezpłatnie przekazał ruiny synagogi na rzecz Miejskiej Rady Narodowej. Zaznaczono jednak że budynek musi zostać odbudowany w takim stylu, jaki posiadała przed spaleniem. W 1955 na zgliszczach synagogi wybudowano zupełnie nowy, modernistyczny budynek, w którym tylko część ścian należy do dawnej synagogi. Obecnie mieści się w nim Filharmonia Częstochowska im. Bronisława Hubermana[1].

O synagodze przypomina tablica pamiątkowa z tekstem w czterech językach: polskim, angielskim, hebrajskim oraz jidysz, znajdująca się na ścianie filharmonii. Treść brzmi:

W tym miejscu wznosiła się "Nowa Synagoga", która została spalona przez hitlerowskich barbarzyńców 25.12.1939 r. Akt ten był początkiem zagłady Żydów w Częstochowie. Na szczątkach Nowej Synagogi zbudowany został gmach Państwowej Filharmonii.

W październiku 2006 dokonano odkrycia w piwnicy jednego z domów w Częstochowie: odnaleziono kafle, którymi przed wojną była wyłożona główna sala modlitewna synagogi. Właściciele domu kupili płytki u pokątnego sprzedawcy w połowie lat 60. XX wieku, od człowieka, który pracował na budowach i przy rozbiórkach. O tym, że kafle pochodzą z synagogi upewnił Seweryn Szperling, jeden z ocalałych, częstochowskich Żydów[2].

W sierpniu 2007 podczas remontu i adaptacji piwnic filharmonii na siedzibę Częstochowskiego Stowarzyszenia Jazzowego natrafiono na pozostałości wapiennego muru, z którego została wzniesiona synagoga. W gruzie, którym najwyraźniej uzupełniano ubytki muru, pracownicy ekipy remontowej znaleźli fragment gzymsu okiennego. Przy ścianie natrafiono na zakamarek zamknięty filarem, a obok łuk konstrukcji. Całe odkrycie zostało wyeksponowane[3].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie zbliżonym do prostokąta, w stylu klasycystycznym. Fasadę zdobił czterokolumnowy portyk zwieńczony trójkątnym przysiółkiem z tablicami Dekalogu i gwiazdą Dawida. Nad kolumnami widniał hebrajski napis: Otwórzcie bramy i sprowadźcie sprawiedliwemu ludowi stróża wiary. Bezpośrednio nad przedsionkiem na małym wzniesieniu znajdowała się kopuła.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Maria Piechotka i Kazimierz Piechotka: Bramy Nieba Bóżnice murowane na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej. Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata i Muzeum Historii Żydów Polskich POLINWarszawa, 2017, s. 594, język polski, ISBN 978-83-942344-2-3
  2. Odnalezione kafle z dawnej synagogi – Gazeta.pl
  3. Filharmonia rzeczywiście stoi na synagodze! – Gazeta.pl

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]