Nowa Uszyca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowa Uszyca
Нова Ушиця
Ilustracja
Kościół w Nowej Uszycy
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Rejon

nowouszycki

Populacja (2020)
• liczba ludności


4001

Nr kierunkowy

+380 3847

Kod pocztowy

32600

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nowa Uszyca”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Nowa Uszyca”
Ziemia48°50′06″N 27°16′17″E/48,835000 27,271389
Strona internetowa

Nowa Uszyca (ukr. Нова Ушиця, do 1829 Letniowce) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, nad rzeczką Kalus w obwodzie chmielnickim, siedziba władz rejonu nowouszyckiego. 4001 mieszkańców (2020)[1], dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 4557[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Letniowce były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[3].

Miejscowość założona w 1439 roku.

Stanisław Stempowski w swoich pamiętnikach tak pisał o krajobrazie okolic:

…Już za Letniowcami kończyły się nasze lessy i lasy, a zaczynała się lekko ku południowi pochylona, bezleśna, jak okiem sięgnąć, równina czarnej, aż granatowej ziemi z gdzieniegdzie obnażonymi skałami wapiennymi. Olbrzymie łany kukurydzy i słonecznika z wydętymi baniami arbuzów, stada owiec na zboczach jarów, słodki zapach anyżu unoszący się nad wsiami przypominały mi Krym i Wschód.

Status osiedla typu miejskiego posiada od roku 1924.

W 1909 roku w Nowej Uszycy urodził się Jan Malczewski, prawnik i porucznik 24 pułku piechoty, zamordowany przez Rosjan w Katyniu w 1940 roku.

Podczas okupacji hitlerowskiej, we wrześniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. 16 października 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
  2. Liczby ludności miejscowości obwodu chmielnickiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  3. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
  4. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1434.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]